Mooie uitspraak is dat! Als deze nou ook zo werkte bij liefdesverdriet dan was het helemaal mooi geweest. Helaas daar gaat een tijdje overheen.... begin mij af te vragen in welk stadia ik zit van mijn rouwproces. Zat gisteren even te lezen op internet, liefdesverdriet heeft veel weg van een traumatische stress stoornis. Nou mooi! Schiet er geen ruk mee op verder maar dan weet je waar het op lijkt. Vandaag op de kop af 3 weken uit! Heb sinds een week niks meer laten horen en tja zij, ja zij helemaal niets uit haar zelf.... ja dat was te verwachten. respectloos kind!

Had het in mijn vorige blog nog over een aankomende rebound..... ik wil het gewoon niet! Ik heb er ook geen zin, ook al is het vrijblijvend en gewoon gezellig. Ik wil het niet! Pertinent nee! Ik zit te veel bij mijn ex in gedachte, ik voel te veel voor haar, ik mis haar.... merk gewoon dat ik hier nog lang niet klaar mee ben en dat dit voorlopig nog wel even zal doorklinken in mijn hoofd. Mijn hartje doet gewoon zo'n zeer.

Ik voel hem komen! Maar dan bij mijzelf.... ja ik geloof dat ik een afspraakje heb zaterdag, ik moet dat niet doen! Ik denk dat ik het af ga zeggen, of toch niet? Pfffff.... besluitloos, ik werd gevraagd en dacht wat kan mij het ook nog schelen. Ik zei direct lijkt mij leuk, maar dit is niet goed. Niet eerlijk, al heb ik eerlijk gezegd dat ik absoluut niet op zoek ben naar iemand nu. Had niet het idee dat het haar iets deed. Dan ga je toch denken, niet? Maar ik wil niet iemand kwetsen, niet zoals ik ben gekwetst. Zo zit ik niet in elkaar!

Ik haat het weekend tegenwoordig, niet zo gek als je er plots alleen voor staat. Daar zit je dan, alleen thuis op de bank een beetje zielig te zijn en jezelf dwingen het weg te stoppen, koppijn krijg je ervan. Slaap nu eindelijk bijna 2 dagen eens goed, althans beter. Maar als ik in de spiegel kijk zie ik een jongen met rode oogjes alsof hij zo stoned als een kanarie is. Allemaal van het denken. Denken denken en nog eens denken! Elke keer diezelfde vragen door je kop, wat zou ze doen? En met wie? of, waarom nou? Ik snap je niet? komt het nog goed? en zo ja wanneer dan?

Als je wanhopig bent van liefdesverdriet en je wilt het afsluiten om zelf er beter uit te proberen komen dan doe je er ook echt alles aan om het verdriet en de pijn te stoppen, toch? Ik dacht gisteren eens, laat ik eens op internet gaan speuren.... mijn wanhoop moet stoppen althans dat wil ik! Ik kwam uit bij NLP, ik had hier wel veel over gehoord e.d. zowel positief als negatief. Ik ken bijvoorbeeld iemand die met spoed in een inrichting is geplaatst omwille van NLP. Ik kwam uit bij veel verschillende sites, allemaal dezelde methode bijna, ze noemen het de zwart-wit terugdraai methode.

Inmiddels 2 weken verder na onze break-up, voel mij nog steeds in de goot liggen als een geslagen hond..... Het is toch eigenlijk te zot voor woorden dat ik om haar zoveel verdriet heb, ze verdiende mij niet eens, altijd wat mis mij en kon het nooit goed doen! En als het mevrouw even te moeilijk werd dan was het weer even een paar dagen uit! En dan krabbelt ze weer terug van ik hou van je, dan doe je nog beter je best voor haar en dan is het na een tijdje weer niet goed genoeg.... en dan uiteindelijk ben ik weer de pineut! Nog meer stress om het maar beter te doen.

Ik zit andere aan te moedigen om van zich af te schrijven als het even dwars zit. Maar dan moet ik het zelf ook doen...