Hallo lieve ldvd'ers,

Hier Puk nog een keertje.
Alweer een hele tijd geleden dat ik hier ben ingelogd maar ben die tijd niet vergeten. Ook de steun niet die ik toen van veel lotgenoten heb gehad.
Inmiddels een ander verdriet aan het verwerken, het verlies van mijn vader maar daar wil ik het nu niet over hebben.

Ik kreeg pas een mail binnen van iemand die veel herkende in mijn situatie toen en of ik daar wat advies over had. Dat heb ik helaas niet.

Voor iedereen die in zak en as zit .... Heel heel veel sterkte deze dagen. Ook deze dagen ga je doorkomen. Net zoals gisteren en eergisteren. Het is gewoon een maandag en een dinsdag als alle andere dagen. Toevallig is het kerst met weer die zelfde zeur liedjes op de radio waar je je ook aan ergerde toen je samen was. Alleen nu klinken ze nog erger . Houd de moed er in het gaat echt beter worden. Vorig jaar zat ik ook in die zelfde zak en kijk ... zit nu met een geweldige nieuwe liefde tegenover mij op de bank. Dat zal jullie ook gebeuren als de tijd rijp is, je er aan toe bent en de scheuren in je hart weer geheeld zijn. Klinkt misschien raar maar profiteer van deze situatie dat je jezelf juist nu beter kan leren kennen. Je deur staat nu open.

Inmiddels is het precies een jaar geleden dat ik plotseling verlaten ben door mijn vriendin na een relatie van 11 jaar.
Zoals jullie in mijn vorige berichten kunnen lezen gaat het sinds februari erg goed met mij.
Nieuwe relatie, nieuwe inzichten, nieuwe vrienden, nieuwe dingen in huis, nieuwe .... ach er is zoveel veranderd. Gelukkig allemaal erg positief. Ik blijf realistisch maar durf wel te vertrouwen in de toekomst. Natuurlijk kan je niet zeggen dat deze relatie nu wel goed zal gaan voor de rest van mijn leven. Je hoopt daar uiteraard wel op. Ik ben heel blij dat het vertrouwen er wel is. Ik had niet verwacht dat ik in een volgende relatie weer zoveel vertrouwen zou kunnen hebben dat ik oud ga worden met iemand. Zal zeker te maken hebben met mijn nieuwe partner die mij dat vertrouwen ook geeft. Het leven gaat door. Ook na de ex. De ex is en was niet het enige in mijn leven. Hoewel je dat wel denkt als je ineens alleen staat. Je wereld stort in. Op dat moment is niets is zo erg als je eigen verdriet. Niemand snapt dat. Alleen de mensen die het zelf hebben ervaren begrijpen je. Dat heb ik ook weer gemerkt in die tijd. Je kan bijna het verdriet zien in de ogen van degene die het ook hebben meegemaakt als je het verteld. Mijn verdiet is weg. Mijn hart is geheeld. Er staat een nieuwe ster die mij zo gelukkig heeft gemaakt. Ik weet niet of je het kan/mag zeggen maar ondanks dat ik heel gelukkig was in mijn vorige relatie voel ik mij nu veel gelukkiger. Wat ik daar mee wil zeggen tegen de achterlaters van nu is dat het nu allemaal wel heel erg shit is en je wereld helemaal in puin ligt er ook voor jullie straks weer een ster zal zijn. Wat mij erg heeft geholpen is voor mijzelf te kiezen. Niet meer voor "ons". Geaccepteerd dat ik veel verdriet zal hebben. Dat ik een moeilijke periode zou krijgen. Maar wel altijd het vertrouwen gehad dat het verdriet een keer over zou zijn. Ik wil iedereen erg veel sterkte wensen en houd de moed er in. Het komt echt weer goed.

Bedankt Ex?

Alweer bijna twee maanden geleden dat ik hier wat heb geschreven. Wat ik merk is dat de tijd nu heel erg hard gaat. Het vliegt voorbij. Dat was een aantal maanden geleden wel anders. Dagen kropen voorbij alsof de wereld stil stond.
Het verdriet leek niet over te gaan. Je kan maar aan een ding denken. Je ex op een voetstuk. Natuurlijk wist ik op dat moment dat ik wel weer gelukkig zou worden tzt maar dat het zo dichtbij was had ik nooit kunnen hopen. Waarom de tekst bedankt ex? Ik bedank haar niet op de manier waarop ik verlaten ben. Dat is niet goed te praten en zal ik haar ooit nog wel kunnen vergeven denk ik. Vrienden zal ik ook niet met haar zijn/worden want wij leven in verschillende vriendenkringen. Waarom dan bedankt? Ik ben door deze scheiding en verdriet weer een heel stuk wijzer geworden en mijzelf weer beter leren kennen. Weet nog beter wat ik wil en zoek in een relatie. Weet nog beter wat en hoe een goede relatie moet zijn. Niet alleen maar een gever te zijn. Klinkt natuurlijk wel een beetje raar om daar je ex voor te bedanken. Is ook een beetje met een knipoog bedoeld. Wat ik wil overbrengen aan alle in de put zitten de mensen hier is dat het op het moment erg klote is en ellendig maar uiteindelijk zal je er sterker uitkomen. Daar heb je nu niets aan maar kan je toch dat kleine beetje hoop geven om door te gaan. Heb verdriet, heb ellende, voel je ongelukkig maar neem wel een keer de beslissing: "Nou is het genoeg! Nu ga ik mijn eigen leven verder leven." Zodra je dat gaat/kan doen zal je merken dat het ook werkelijk beter gaat. Ik zeg niet dat je dan nooit geen verdriet meer heb. Dat zal toch moeten slijten. Bedankt ex. Ik heb nu een relatie die ik (achteraf gezien) altijd al heb willen hebben. Waarom ik dat tijdens onze relatie niet wist? Vertel het maar. Ik weet het niet. Je zit er in en dan ga je voor je relatie en probeer je er toch een goeie relatie van te maken. Wat ik nu weet/ervaar is dat het dus niet negatief hoeft te zijn als een relatie word beeindigd. Alleen door het verdriet en pijn is het een negatieve ervaring. Weer die vervelende weegschaal. Geen lach zonder traan. Geen plus zonder min. Misschien hebben we wel zoveel min (gehad) dat we een hoop plus tegoed hebben . Met mij en mijn nieuwe vriendin gaat het dus erg goed zoals jullie waarschijnlijk hebben begrepen. Houd de moed er in want ook voor jullie komt de tijd dat je weer goed zal gaan voelen maar weet dat je daar wel zelf aan moet werken.

Hallo allemaal.
Ik heb al een tijd niets meer geschreven hier en dat heeft zijn reden.
Sinds februari heb ik een leuke dame ontmoet waar het wel heel erg leuk mee klikt. We hebben allebei onze rugzak waar nog spulletjes in zitten die opgeruimd moeten worden maar buiten dat komt de ene na de andere "klik". Zou het dan toch bestaan? Die ene. Voor dit moment in ieder geval wel. Als ik terug kijk naar het verdriet wat ik heb gehad omdat mijn vorige vriendin mij plotseling na 11 jaar heeft verlaten (zie mijn blog) en hoe ik mij in die tijd voelde is het gewoon niet voor te stellen hoe gelukkig je weer kan worden. Natuurlijk snerpt het af en toe nog wel even door mij heen. 11 jaar zet je niet even aan de kant maar ik zou nooit meer terug willen naar mijn vorige relatie. Achteraf zie je toch dingen in je relatie die je niet ziet of niet wil zien als je er nog midden in zit. Kan je dan zeggen dat het goed is dat ze is weggegaan? Als ik zie in welke relatie ik nu zit (die uiteraard nog erg nieuw en vers is) en terug kijk naar mijn vorige relatie dan zijn er toch wel dingen die ik heb "gemist". En met gemist bedoel ik dat mijn vorige partner die niet in zich had of dingen niet leuk vond. Daar leg je je dan bij neer omdat je toch van iemand houd. Heb ik dan een slechte relatie gehad met mijn vorig vriendin? Nee absoluut niet. Een hele fijne, respect- en liefdevolle relatie maar waar ik (en zij misschien) toch nog wat in gemist hebben. Maar goed. Nu de toekomst weer en die ziet er op dit moment helemaal te gek uit voor mij. Voor diegene die nu in een vette dip zitten is mijn verhaal misschien een beetje opbeurend dat het niet altijd "fout" hoeft te zijn dat een relatie verbroken is/word. Het is verschrikkelijk en je wereld vergaat. Je word nooit meer gelukkig. Je kan nooit meer gelukkig worden met iemand anders want alleen met je "ex" kan je gelukkig zijn. Dat gevoel gaat over. Het duurt even maar het gaat over. Voor de een zal dat wat langer duren dan voor de ander. Dit word voor mij de vierde (ik hoop de laatste ) lange relatie en ben elke keer na een tijdje ellende opnieuw gelukkig geworden en dat is ook nu weer gebeurt. Dus houd de moed er in. Verwerk je verdriet en ga dan voor jezelf. Leer van je vorig relatie en neem dat mee in je nieuwe. En vergeet niet dat er geen geluk zonder verdriet kan bestaan. Dat is nou eenmaal de weegschaal in het leven. Ook voor jullie gaat de zon weer schijnen straks en loop je weer in roze wolken. Ook al ziet dat er nu niet zo uit. Ik neem hiermee afscheid van deze site. Ik lees hier af en toe nog wel wat en hou nog wel contact met de "oude garde" via mail en msn. Het zijn allemaal dierbare personen die mij door een hele verdrietige en zware tijd hebben geholpen. Iedereen heel veel sterkte en geluk toegewenst en ik hoop dat jullie er snel bovenop komen.

Als straks de blaadjes weer terug zijn ziet het er vast weer mooier uit allemaal

Zucht...

Wat duurt het toch lang voordat het verdriet over is. Ondanks dat ik veel onderneem en leuke dingen doe. Maar toch elke keer weer die terug val. Loop steeds weer tegen dingen aan waarmee ik weer geconfronteerd word en dus weer sip word en aan haar moet denken. Nog steeds geen contact met haar gehad. Nul nix niet. Maar wil steeds vaker weten hoe het met haar is. En of ze nog achter haar keuze staat om niet meer verder te willen met mij. Wil mailen. Wil sms'en. Wil kontakt. Wil haar en niemand anders. Is niet goed maar ik wil het toch. Ze verdient het niet. Dat weet ik ook wel. Maar toch voel ik het zo. Gaat ook wel weer over. Maar wanneer? Free zou zeggen: Jij bepaalt wanneer. Was het maar zo makkelijk. Dan was ik er mooi vanaf.