ik geloof dat wij zo'n beetje in hetzelfde gevoel hangen op dit moment..

Ik moest even lachen om je opmerking, Free zou zeggen....

Ik zal je nu zeggen: Je zit gewoon in een vreselijke emo-bui! Alles komt weer naar boven, je uitzicht wordt weer even belemmerd door je ex op dat voetstuk waar jij ze op plaatst! Lees een van je eerste blogs eens over (of de mijne)...misschien krijg je daar weer een 'oppepper' van?
Als dat niet helpt zou ik zeggen:Joh! Bel haar op, doe je verhaal...Kijken of je je dan 'beter' voelt. Smeek haar op je knieen of ze je terug wil nemen, dat je het niet meer uithoud zonder haar en dat alles is verbleekt sinds ze weg is! Dat je haar alles vergeeft...
Dat zij jouw 'star in heaven' is, en altijd zal blijven. Neem bloemen en chocolaatjes mee, en pak je kans!

Denk je dat als je dat zou doen, dat er een nieuw begin mogelijk is?
Kun je al je gevoel en opgedane pijn 'vergeten' en er ook naar leven en handelen? Is het voor jou mogelijk om haar weer voor de volle 100% te vertrouwen? Kan je werkelijk met een schone gevoels-lei beginnen?
Is het mogelijk voor jou die doorn die in je zij zit te verwijderen?
Zou je bij de eerste knallende ruzie geen enkel verwijt maken?

Ik denk dat als je dat kunt, je een uniek individue bent...

Je kan jezelf natuurlijk ook een klap voor je hersens geven en denken: WHAT THE F*CK Am I THINKING! NO WAY!

Deze dips zijn het gevaarlijkste..en dat komt omdat de volle 100% acceptatie nog niet compleet is. Er zijn nog bepaalde triggers, en sommigen daarvan verdwijnen nooit.Ik kan als het moet ook mijn ex in sommige gevalnog voor me halen in een plaatje wat ooit veel betekende..Als ik dat doe voel ik een bepaalde melancholie bitterzoet, ik 'doorleef' het even voor een moment en zeg dan: het heeft zo moeten zijn, en schud het van me af..Maar ik zou n?ɬ??ɬ??ɬ¨t meer een relatie met hem willen, al was hij millionair!
Zodra jij je erbij neerlegt dat het absoluut over is, dat je van jezelf weet dat het nooit meer zal worden hoe het was..Dat je ondanks goeie herinneringen je nooit meer 100% kan geven zoals je ooit deed..
L?ɬ†?ɬ†t het dan..Accepteer het gewoon...Luister naar die stem die dit ook allemaal vertelt..luister niet naar het angsstemmetje...
Het zijn de laatste loodjes, en die wegen het zwaarst.

Zodra jij accepteerd dat het echt over is, is het ook over...
Acceptatie brengt ook handelen en leven ernaar voort, met soms along the way een melancholisch bitterzoet moment..als reminder eigenlijk, want na het leuke moment komt er altijd iets achteraan dat je laat zien of voelen dat het toen al fout zat...

Kom op! Vecht hier tegen! Bij deze een klap voor je kop

Groetjes FreeSpirit

Ik ben slechts jou in een andere vorm...

Beste Puk,

ik heb vanmiddag 3 kwartier al je bloqs zitten lezen over je ex.

Wat mij opviel van haar is dat zij totaal geen inlevingsvermogen heeft in een ander en bovendien; ze denkt dat ze altijd gelijk heeft. Wat jij ook hebt gezegd en gedaan, zij vind in elke situatie wel haar eigen gelijk en houdt daar vervolgens stug aan vast. Het is echt zeer moelijk om daar mee te leven beste Puk. Je hebt ook gezegd dat je in de relatie (in het begin) veel energie had gestoken om sommige dingen maar een beetje bespreekbaar te maken. Maar zij kan dat niet, klinkt hard maar ergens mag je wel blij zijn dat de relatie is beeindigd anders zou je misschien een zenuwinzinking gekregen hebben in de toekomst of overspannen geweest..Het komt op mij neer als een persoon die in elke situatie haar "eigen gelijk" inziet en hzich daar stug aan vasthoudt, je verdient beter Puk echtwaar.

groetjes Roel

Klote he Puk!

Voel met je mee hoor, binnenkort weer borrelen in de Florian komt de cavia dan ook? haha
hou het ff kort megadruk hier

Groetjes Incognito78

'We all stand together'

Dat vind ik ook. Maar soms moet je ook wel wat meer voor jezlf gaan staan om het goede naar je toe te laten komen heb ik gemerkt.

SiX

Lieve Puk,

Ik denk aan je........ Leef met je mee... En idd, wat kan dat ldvd klote lang duren ja.
Wel is het zo dat je ook al heel veel goede momenten hebt gehad waarin je best happy bent, sterk bent, en je beter voelt. Het is toch niet zo dat je continue met dat verdriet bezig bent? Ik bedoel, je bent al heel goed op weg, maar soms wordt je even met de neus op de feiten gedrukt. Soms kan en wil je even niet sterk zijn, idd in een emo-bui. En daar moet je ook gewoon aan toegeven denk ik. Gewoon voelen dat verdriet en het gemis er soms nog is, wat ook niet meer dan logisch is.
Je wist al die jaren niet zomaar even uit.... Daar is echt wel wat langere tijd voor nodig. Soms een tijdje sterk en goed, en zo nu en dan een dipje, zoals jij deze nu hebt.

Je bent een topper, en je komt hier wel doorheen hoor. Het is gewoon klote als je midden in zo'n dip zit. Voor je het weet ben je er weer uit. Je gaat er hartstikke goed mee om.

Liefs en knuffels Lin