Maandag krijgt hij de sleutels van zijn nieuwe woning. En dan komt het verhuizen. Ik moet zeggen dat ik nu de laatste paar dagen vrij rustig ben en zelfs aan het bedenken ben wat ik allemaal ga veranderen als hij weg is. Maar goed, de tranen zullen wel weer komen als we eenmaal zijn spullen gaan inpakken.
Korte update dit keer, want eigenlijk gaat het best goed!

"No Defence"

Armed with a arrow you're pointing it straight at my heart,
Watching me break as I try to find my way out of the dark,
They say each moment comes to an end
So my pain is its consequence,
It's a battle and I have no defence.

Sure as you said that you loved me you turned me away,
Suddenly everything changed right in front of my face,
They say sometimes loves just unfair
But why's it always at my expense?
I've no answers and I have no defence.

I guess I'll never understand
How love can come and go,
Looking through the broken glass now I know,
But even though my bitter doubt lets my lonliness show,

We zijn nu toch wel uit elkaar. Al meer dan een maand, maar we wonen nog steeds samen tot één van ons een ander huisje krijgt. En nu is het bijna zover. Waarschijnlijk krijgt hij deze week een ander flatje aangeboden en kan hij al over minder dan twee weken verhuizen.

En nu wordt alles weer zo realistisch... Als ik eraan denk dat we straks al zijn spulletjes gaan inpakken en hij dan echt weg gaat.... ik kan nauwelijks beschrijven hoe het voelt, maar dat gevoel kennen jullie allemaal wel. Die pijn als je hart breekt, alsof iemand je hart uit je borstkas rukt en er nog even op gaat staan stampen. En dan lijkt het leven niets meer waard zonder hem...

Ik heb een hele tijd niets meer geschreven omdat het weer aan was met mijn ex. Het ging allemaal heel leuk en geweldig... Maar nu niet meer. Zal jullie even bijpraten:
Tussen mijn ex en mij ging het dus steeds leuker. We gingen samen leuke dingen doen om te kijken wat er nog was etc. De liefde (achteraf het gemis, maar goed... dat had ik niet door) bloeide weer op en vlak voor het moment dat we het weer wilde proberen, kreeg ik een huurwoning aangeboden. Een appartement onder de broer van mijn ex. Eigenlijk was dat een woning (niet per se onder zijn broer) waar we samen op gehoopt hadden. De huurkosten lagen redelijk hoog om voor mij alleen te betalen. Dus zijn we weer bij elkaar gekomen en hebben besloten samen te gaan wonen. Het lijkt een overhaaste beslissing, maar voor ons voelde het goed. We waren weer samen en wilden overnieuw beginnen.

Ik val maar meteen met de deur in huis: ik heb net seks gehad met mijn ex....
Het was geweldig, maar nu ben ik weer helemaal in de war...
We praatten aan de telefoon, ik was boos. Ik was boos omdat hij me zo gekwetst heeft. Ik was boos omdat hij telkens met dat meisje uitgaat. Ik was boos omdat hij mijn hele toekomst op de kop heeft gegooid. Ik was boos omdat ik bij hem niet dezelfde pijn zag als bij mezelf. Ik was boos om alles! Toen werd hij boos. Boos omdat ik niet naar hem luisterde. Omdat hij wel dezelfde pijn voelt als ik. Boos omdat hij al zo vaak heeft gezegd dat hij niets met dat meisje wil. Boos omdat hij niemand anders heeft behalve haar en mij om leuke dingen mee te doen. Boos omdat ik nu alles op hem afschoof, terwijl ik weet dat het al langer niet goed zat. Boos omdat hij mij nog steeds geweldig vindt.

Gisteren had ik besloten om even geen contact meer te hebben, naar aanleiding van al jullie adviezen overal op de site. Dat vertelde ik hem over de telefoon. Hij was het er niet mee eens, maar accepteerde mijn besluit.
Hij zei ook dat hij helemaal geen relatie meer wilde voorlopig, met niemand en ook niet met mij. Hij wilde ook niet proberen om weer die passie terug te krijgen omdat dat waarschijnlijk verspilde moeite was en alleen maar voor meer pijn zou zorgen als het uiteindelijk niet zou lukken... Tsja, hij had wel gelijk, maar ik wil niet dat hij gelijk heeft!!!!

Ik kon vannacht dus niet slapen. Ik lag maar te kniezen en te malen en door de warmte werd het ook niet echt beter. Ik kon me niet inhouden en stuurde hem een emotioneel smsje. Dat ik me verraden voelde door hem of ik hem dan nooit genoeg heb gegeven. Of ik dan zo verschrikkelijk was dat hij het niet eens meer een kans geeft etc.

Vandaag moest ik naar school dus zette mijn fiets bij zijn huis. Hij kwam naar buiten gelopen, maar hij heeft nog steeds een beetje buikgriep, dus wij konden niet te dicht bij elkaar komen. Maar toen ik hem zag, wilde ik heb zo graag knuffelen en kussen en zo nog meer. Het deed zo'n pijn!
Hij vertelde dat dat meisje had gezegd dat ze met hem naar bed wilde, ondanks dat hij geen relatie wilde. Ik weet hoe hij is en kon meteen al raden dat dat een dikke afknapper voor hem was. Dat was dus ook zo en daarbij wilde hij het niet omdat hij nog teveel aan mij dacht.
Hij zei dat hij me nog steeds een lekker ding vond etcetc. En toen kneep ie in mijn kont Wat ik uiteraard niet zo erg vond... Maar hij was meteen opgewonden... Hij moest er zelf ook wel lachen maar als een boer met kiespijn zeg maar... Hij zei me dat hij zo graag wilde dat hij het gevoel had dat ik de ware voor hem was... Hij hoopte er elke dag op dat hij wakker zou worden met het idee dat hij met mij zijn leven wilde delen... Daar hoop ik ook op ja.