Er staat dat ik lid ben vanaf 2016. Daar klopt geen hout van.

Vreemd hoor.

Wat mij betreft: ik ben in staat geweest nog een paar berichten achter te laten op het internet voor mijn ongelukkige liefde. Ik schreef een paar stomme dingen en toen dacht ik: "dit is een gebed zonder eind." Het lijkt erop dat gewoon stoppen de enige manier is: er is geen "oplossing". Gewoon niks meer naar haar schrijven.

Het is wonderbaarlijk hoe liefde uiteindelijk gewoon -plof- verdwenen is! Na 9 jaar weliswaar, maar o o wat een opluchting!

Dus eigenlijk heb ik geen reden meer hier nog erg vaak te komen.

Aan alles komt een eind.

Als het zo erg is te scheiden van je partner,
dan weet ik dus hoe dat is.

Ik heb een video gevonden met haar erin op internet. (Het is het enige dat ik van haar gevonden heb in bijna negen jaar)(ze is niet zo van dat moderne gedoe). Vreemd genoeg was dat voldoende om het en haar achter me te laten. Ik heb altijd gezegd: Ik moet haar nog een keer zien!! En toen vond ik de video. Ik heb er een <3 onder gezet, want dat wou ik zeggen: "Ik hou van jou". Misschien schrijf ik nog een afscheidsbrief om te begraven ergens.

Gisteren schreef ik dat ik mijn gevoelens voor haar toeliet om mijn ldvd te kunnen verwerken.

Nu is het weer fout. Ik onderdruk mijn gevoelens weer.

Ik voel me depressief, ongeveer een week nu.

Wat bij mij is blijven hangen van de reacties op mijn ldvd, hier en van anderen, is dat ik door blijf zeuren (daar komt het eigenlijk wel op neer), en dat ik het van me af moet zetten, of zo. Dit gezien het feit dat ik er nu al ruim acht jaar mee loop.

Vanavond ga ik er met iemand over praten.

Wat vinden jullie?

Ik ben nu zo ver dat ik de gevoelens van liefde die met haar te maken hadden die ik altijd heb onderdrukt, toelaat. Dat is onderdeel van mijn helingsproces.