Ik heb iets nieuws
De kwantummechanica
Ik ben benieuwd
Hoe dat gaat

Ik wissel het in
Kwantummechanica voor jou
Ik heb je niet meer nodig
Ik ben eindeloos zoet

Jij was leuk, nee,
Jij was geweldig!
Dit is echter cool
Ik verdiep me graag erin!

Ik moet wel zonder jou
Jij wil niks met mij
Dus ik ben met KM
Dat maakt mij zo blij!

Ik druk je op mijn
Hart, hou je vast
Je bent zo mooi
Dat mijn hart barst

Mijn liefde voor haar
Onvoorwaardelijk maar
Niet echt waar
Zo zegde men mij aan

Na al die jaren kan ik
Nog steeds niet verklaren
Moet ik mij voor de gek
Houden van jou verboden

Wat hebben zij
Met onze band te maken?
Voel jij hem ook? Nee, en ik
Weet niet hoe hem te staken

Het is niet goed
Zoals het is
Is het niet goed

Het is niet klaar
Dus ik moet
Ergens naar daar

Als ik slechts
Jou had maar
Dat is niet waar

Jij bent thuis
Ik ben hier
Op weg nergens naar

Ik weet nu zeker dat het voorbij is (duh ). Op de één of andere manier wou het maar niet voorbijgaan. Guess what...

...ik vergeef haar alles.

Ik kan momenteel niet heel erg goed nadenken. Dus ik laat het hier maar bij.

Ik kan me iets herinneren. We maakten samen een wandeling en zij zei dat ik "maar iets met een blondine moest beginnen". Ze is zelf donker van haar. Ik ben niet bevooroordeeld tegenover blondines, laat ik dat voorop stellen. Maar ik weet nu ik me dit herinner zeker dat het als een belediging bedoeld was, zoals eigenlijk alle opmerkingen die ze maakte.

Laat mij maar een beetje ratelen...

Ik mocht niks voelen. Voor haar. Ik weet niet wat ik voel. Ik onderdruk en onderdrukte mijn gevoelens. Nu weet ik dat ik gewoon verliefd was, maar wel geheel platonisch. Ze is aseksueel en er speelde niets erotisch tussen ons. Dus was het echt verliefdheid? Was het liefde? Is het obsessie?

Je hoeft het niet te lezen hoor.