Misschien was dit HET moment om te zien dat de realiteit anders is dan hetgeen wat jij in gedachte had. Kan idd heel ontnuchterend werken. Wat ga je nu doen? Haar dan toch een brief schrijven?

Eigenlijk gek dat je ermee afkomt want ik heb gisteren iets gelijkaardigs meegemaakt.

Ik was vroeger enorm verliefd op een meisje dat op mn school zat en ook in hetzelfde dorp woonde. Zij was toen enorm succesvol, knap en slim, maar ze wist het het ook . Ik daarentegen het lelijke eendje en niet bijster slim en totaal geen zelfvertrouwen. Zij was altijd een geheime crush van me. Gisteren heb ik haar eens opgezocht op FB. Daar stond een foto op van vroeger toen ze trouwde. Man man, wat zag ze er toen knap uit. Ik kan nu nog uren kijken naar die foto. Ik begreep onmiddellijk waarom ik op haar verliefd was en kreeg heimwee naar vroeger. MAAR, iets verder op haar FB zag ik een foto van hoe ze er NU uitziet. Wat een ontnuchtering zeg. Was dit dezelfde vrouw waar ik vroeger zo voor smolt? Die uiterlijke schoonheid was helemaal WEG!! En opeens kreeg ik het gevoel: oef, gelukkig ben ik er niet mee getrouwd.

Zo zie je maar Poem, dat de realiteit er wel heel anders kan uitzien.

Nu de ontnuchtering is gekomen, kan je haar mss beter vergeten. Voel je nog de drang om haar te contacteren dan? Zou het iets uithalen denk je? Of blijf je nog steeds bij de verheerlijking in je geest?

Grts