Ik ben nu zo ver dat ik de gevoelens van liefde die met haar te maken hadden die ik altijd heb onderdrukt, toelaat. Dat is onderdeel van mijn helingsproces.

Ze was niet knap, behalve van gezicht. Daarom is ze fotomodel geweest. Ik viel niet op haar uiterlijk, maar ze was wel mooi.

Ze was en is gelovig. Ze mankeerde en mankeert een geestelijke aandoening, net als ik. Ik heb haar niet echt gekend, maar ze was dan ook een persoon van vluchtige, oppervlakkige contacten.

Ze is mijn 'ware'. De 'ware' wat weet ik niet. Ik weet ook niet waarom ze mijn 'ware iets' is.

Ik heb besloten de gevoelens toe te laten. Als ik de stukjes die ik was weer in elkaar wil zetten, mag ik geen stukken overslaan.

Op deze manier neem ik afscheid; door terug te gaan naar het moment waarop ik afscheid had moeten nemen...