Ik heb mijn sterke momenten, zoals van de week, en ik heb mijn zwakke momenten, zoals nu..

Ik ben weer zo stom geweest. ZO STOM. Waarom doe ik dit mijzelf toch aan?

Ik wil dat hij mij met rust laat, maar ergens wil ik ook dat hij moeite voor mij doet. Ik weet welke het beste is, maar ik weet niet welke ik liever wil? Met rust laten doet hij mij sowieso niet, maar hij doet ook geen moeite. En zo heb ik niets wat ik eigenlijk echt wil. Ik heb gewoon geen zin in die stomme spelletjes, die er nu toch eigenlijk wel gespeeld worden.

Ik probeer hem los te laten, ik probeer om niet meer aan hem te denken, ik probeer verder te gaan..
En ja het is ontzettend moeilijk, en het gaat ook nog wel even duren, maar ik probeer het tenminste.
Ik had zijn telefoonnummer ook maar weer verwijderd, omdat ik mezelf ken, en anders constant ga kijken hoelaat hij nog voor het laatst online was op whatsapp, hoe zielig eigenlijk.. Maar ik probeer tenminste de draad weer op te pakken.

De afgelopen maanden, is mijn relatie eigenlijk helemaal geen relatie meer geweest. We zijn zo'n 4 keer ruziënd uit elkaar geweest, om vervolgens weer huilend in elkaars armen te rennen. Maar anderhalve week geleden, was het echt de druppel.. We kregen ruzie om iets kleins, maar alle haat die ik de afgelopen maanden voor hem had opgekropt kwam allemaal naar boven. Ik ben zo ontzettend stom geweest, hoe heb ik het ook ooit zover kunnen laten komen? Waarom ben ik er niet mee gekapt het moment dat ik mij realiseerde dat hij alleen maar leugens kon vertellen? Dan was alles zo anders gelopen.

Afgelopen zondag is mijn relatie van bijna 3 jaar uitgegaan. Maar ik weet niet of het wel de goede keuze is, het is net alsof ik niet met hem kan zijn, maar aan de andere kant, kan ik ook niet zonder hem.. Het is zo moeilijk..