Ik wil dat hij mij met rust laat, maar ergens wil ik ook dat hij moeite voor mij doet. Ik weet welke het beste is, maar ik weet niet welke ik liever wil? Met rust laten doet hij mij sowieso niet, maar hij doet ook geen moeite. En zo heb ik niets wat ik eigenlijk echt wil. Ik heb gewoon geen zin in die stomme spelletjes, die er nu toch eigenlijk wel gespeeld worden.

Afgelopen zaterdag gaven gezamenlijke vrienden van ons een klein feestje, om vervolgens samen uit te gaan. Ik was uitgenodigd, maar mijn ex natuurlijk ook. Ik had gehoord dat hij niet zou komen, dus ik dacht ja waarom niet, gezellig, eindelijk weer eens even los gaan. Whatsappte hij mij die avond toch, of we niet konden praten etc... Dus ik antwoordde dat ik niet kon, vroeg hij of dat was omdat ik naar onze vrienden ging. Ik normaal ja gezegd. En wat denk je? Hij kwam toch ook maar even opdagen. Nouja op zich niet zo heel erg, we deden normaal tegen elkaar, en het ging goed, net alsof het zo had moeten zijn. Dat we gewoon nog gezellig gezamenlijk dingen konden doen, zonder geruzie of irritaties. Maar toen gingen we met zijn allen de stad in, en toen begon het. Hij verloor mij geen moment uit het oog, bleef constant maar een metertje bij mij vandaan staan, en wou constant tegen me gaan praten. Op een gegeven moment kwam ik een oude "fling" tegen, hem maar even apart genomen om nog een beetje gezellig te kunnen kletsen zonder dat mijn ex mij constant in de gaten zou houden. Maar wat denk je? Mijn ex had me natuurlijk alweer binnen no time gevonden, en begon gewoon doodleuk door mijn gesprek met die fling heen te praten. Of we morgen met zijn 2en gezellig naar de albert heijn zouden wandelen, of nog even langs de macdonalds zouden gaan. Van die kleine domme opmerkingen die er op zouden wijzen, dat ik nog van hem ben/was. Laat mij alsjeblieft toch met rust! Ik raakte op dat moment zo gefrustreerd! Hij was de nacht ervoor nog uitgeweest, waarvan ik af wist, ik ben toen toch ook niet meegegaan om hem in de gaten te houden, en zijn hele avond te verpesten? En wat doet hij nu? Mijn hele avond verpesten, mij mijn eigen gang niet laten gaan.

Bah, wat kan hij me toch af en toe woest maken. Die avond ook dikke ruzie gehad, in janken uitgebarst, van alles geschreeuwd, hopend dat het tot hem door zou dringen waar hij mee bezig was. Wat een pijn hij mij heeft aangedaan al die tijd, met zijn ongelovelijk stomme leugens. En nu ik verder wil gaan, mij in alles maar belemmeren. Nee zo werkt het niet. En hij zei dan ook wel dat het hem speet, en dat hij ook niet weet wat hem bezielde. Maar hij zal nooit veranderen, en dat is ook wat ik tegen hem zeg, maar nee, ik heb het fout, hij heeft ervan "geleerd". Maar dat heeft hij niet, we hebben al zovaak dezelfde ruzies gehad, met het spijt me's van zijn kant, en "ik zal het nooit meer doen", maar we komen altijd weer terug op hetzelfde punt. Daarom mag ik er nu niet weer in trappen, hoe graag ik dat ook wil.

Koninginnedag ook zonder hem gevierd, wat moeilijk was, want met koninginnedag 3 jaar geleden is alles zo'n beetje tussen ons begonnen. Dus dit jaar langs het steegje gekomen, waar hij 3 jaar geleden zo lief op mij stond te wachten, met niets oranjes aan, en dat ik hem toen nog een oranje strikje opspelde. Dat soort herrineringen doen gewoon pijn, pijn, omdat ik toen nog zo gelukkig was. En kijk mij nu..

Gisteren nog met hem gebeld, vanwege nog wat spullen en mijn telefoon. Weer in een dikke ruzie beland. Want hij had foto's gezien van mij met een jongen. "Hoe kon ik dat nou doen? Het is net 3 weken uit, dat doe je toch niet? En hij doet toch wel zoveel moeite voor mij, om vervolgens hier achter te komen." Ik werd weer helemaal gek, ten eerste, als ik wat met een jongen gedaan heb, heb ik het goed recht gehad. Het is uit! Het gaat hem niets meer aan wat ik doe! En ten tweede, hij doet moeite? Welke moeite? Hij heeft nooit moeite gedaan. Hij heeft gezegt dat hij mij mist ja, maar dat is toch geen moeite? Dingen zeggen, en dingen doen, zijn toch wel 2 hele andere dingen. Want van het doen komt niets. En dan nog boos worden op mij omdat ik met andere jongens omga? Terwijl hij met een blonde snol bezig is! Hij heeft helemaal niets te zeggen over mijn doen en laten! Grrrr, ik maar mij zelf weer zo boos nu.. Moet ik niet doen..

Ik snap gewoon niet wat hem bezielt. Hij mist mij, ja. Dat zegt hij ook, maar hij doet er helemaal niets mee. En dat is het hem juist. Als hij mij echt terug wil, mag hij heel veel moeite gaan doen. En misschien ergens, maakt het feit dat hij dat niet doet, mij heel erg duidelijk dat hij dat ook eigenlijk helemaal niet wil. Hij mist mij, en hij heeft het moeilijk, maar ik denk gewoon dat hij het ook wel best vind zo. Maar laat mij dan alsjeblieft toch met rust, word niet jaloers, en laat mij mijn ding doen.

Ik ben niet meer van hem, ik ben nu weer van mijzelf.

You have a way of coming easily to me.
And when you take, you take the very best of me.
So i start a fight, cause i need to feel something.
And you do what you want, cause i'm not what you wanted.