Ik heb mijn sterke momenten, zoals van de week, en ik heb mijn zwakke momenten, zoals nu..

Ik ben weer zo stom geweest. ZO STOM. Waarom doe ik dit mijzelf toch aan?
Vrijdagavond hadden we afgesproken. Mijn telefoon was helemaal gecrasht, en mijn ex is de enige die ik ken die weet hoe het te maken, dus gevraagd of hij dat zo snel mogelijk zou willen doen. Hij haalde mij thuis op, en vroeg of ik zou schrikken als er zo meteen opeens een chihuahua bij hem op de bank zou zitten. En jawel, daar zat hij, het liefste beestje wat ik ooit had gezien. Zijn we met hem wezen wandelen, en weer als van ouds gepraat over van alles en nog wat. Het voelde weer zo vertrouwd, zo fijn. Begonnen ook weer met elkaar te zoenen, wat uiteindelijk overging in seks. Zo stom! Waarom doe ik dit toch? Het voelde op dat moment zo goed! Maar vanaf het moment dat ik weer thuis was dacht ik, shit, waarom heb ik dit toch weer gedaan? Ik kan hem gewoon niet weerstaan.

Die chihuahua heeft er eigenlijk een beetje aan meegeholpen. Ik was namelijk weer zo boos, omdat we een tijd afgesproken hadden en hij natuurlijk weer 1 uur later aan kwam kakken. Had met mijzelf besloten dat ik heel koel tegen hem zou doen, en alleen maar over mijn telefoon zou gaan praten. Maar vanaf het moment dat ik dat lieve beestje zag zitten, was alle boosheid weg. Misschien weer een heel sluw plan van hem. Aangezien hij weet hoeveel ik van dieren houd, en altijd al een hond met hem wou. Of misschien als vervanging voor mij. Who knows. Vond het alleen zo vreemd dat hij die hond net koopt, wanneer het over is tussen ons.

Anyway, ook al was hij heel lief en totaal geen klootzak op dat moment, zit het me toch zo niet lekker. Heb ik hem nou weer precies gegeven wat hij wou? Hij zegt constant dat hij mij mist, heb hem toen na de seks ook gevraagd of hij mij nou eigenlijk wel echt terug wil, kreeg ik als antwoord: "Dat weet ik niet, wij hebben er nog zo weinig over gepraat. We kijken wel hoe het loopt." Dus hiervoor laat hij mij niet met rust? Loopt constant te zeiken dat hij mij zo mist? Word overal stik jaloers om? Om vervolgens te zeggen dat hij het eigenlijk toch niet helemaal wil? Nouja goed, ik dacht nog, hij heeft gelijk, we zien wel hoe het loopt. Kijk ik de volgende dag op facebook, is hij zaterdagavond met dat blonde meisje in zijn pand, en hij zet er leuk foto's van neer. WTF!? Je hebt gisteren nog seks met mij gehad, en je gaat nu al naar de volgende? Oke, ik weet niet wat zijn relatie tot haar is, misschien zijn ze echt vrienden. Maar het voelde toch als een ontiegelijke kutstreek. Misschien doet hij het ook wel expres om mij jaloers te maken, maar misschien ook totaal niet, en dat is waar ik bang voor ben.

En het stomme van dit alles is nog wel, dat ik hem helemaal niet meer terug wil. Ik hou nog ontzettend veel van hem, maar ik wil echt niets liever dan verder gaan. Het kan echt wel een schat zijn, dat is ook waarom ik van hem hou. Maar hoe hij mij vooral de laatste maanden heeft behandeld, maakt mij hem echt niet meer terug willen. Zijn constante gelieg, en zijn altijd maar te laat komen, geen tijd voor mij vrij maken, denken dat ik altijd maar beschikbaar ben wanneer het hem uitkomt. Ik ben het zo zat allemaal. En nu is het uit, en ben ik er nog steeds niet vanaf!

Dat is het meest vervelende. Het contact dat wij nog hebben, zo houd het nooit op. Maar het kan niet anders, hij heeft mijn telefoon nu nog ter reparatie, dus ik moet hem sowieso nog 1 keer zien. En dezelfde vrienden die wij hebben. Ik zal hem altijd nog tegenkomen. De hele reden dat ik het uitgemaakt heb, is zodat ik niet constant met alle stress, al die jaloersheid en al die onzin zou zitten. En nu, zit ik er alsnog mee. Het liefst wil ik hem nooit meer zien, hem uit mijn hele leven verbannen, maar hoe? God, nee, het liefst, het allerliefst eigenlijk, zou ik willen dat we nog steeds bij elkaar waren, en dat al het gelieg en alle problemen er nooit geweest waren, of dat het alsnog opgelost zou kunnen worden. Maar dat kan niet, en dat weet ik maar al te goed.

Dus ik moet verder, het MOET, maar hoe?