Ik probeer hem los te laten, ik probeer om niet meer aan hem te denken, ik probeer verder te gaan..
En ja het is ontzettend moeilijk, en het gaat ook nog wel even duren, maar ik probeer het tenminste.
Ik had zijn telefoonnummer ook maar weer verwijderd, omdat ik mezelf ken, en anders constant ga kijken hoelaat hij nog voor het laatst online was op whatsapp, hoe zielig eigenlijk.. Maar ik probeer tenminste de draad weer op te pakken.
En wat doet hij vandaag? Mij whatsappen dat hij mij mist, en dat hij zich af vraagt waarom het zo is gegaan, want wij waren toch het ideale plaatje? Dat hij het zo moeilijk vind, dat hij in de auto zat, een liedje van ons hoorde en zo in tranen was dat hij de auto aan de kant moest zetten. Dat hij op de bank zat, en mijn favoriete kussen lag er, en hij moest weer aan mij denken. Dat hij zoveel mogelijk dingen probeert te doen, om maar niet aan mij te denken, en dat het in het begin best lukte, maar nu niet meer. En ik snap het, ik snap het zo goed, maar waarom moet hij dat nou weer tegen mij zeggen? Hij is zo oneerlijk bezig!

Leuk doen tegen andere meisjes, constant berichten van een en hetzelfde meisje liken op facebook, en ik weet ook zeker dat hij haar ziet zitten. En dan nog al die dingen tegen mij durven te zeggen? Hij heeft het fucking recht niet om mij te missen! Was hij nou oprecht heel verdrietig, en niet met andere meisjes bezig, en hij deed ook echt moeite om mij terug te krijgen, ja, dan had hij het recht gehad. Maar dat is niet zo, dus waarom laat hij me gewoon niet met rust? Hoe the fuck moet ik ooit over hem heen komen, als hij telkens met dit soort dingen komt? Ik mis hem ook, ontzettend, en ik wil ook niets liever dan nu in zijn armen liggen.. Maar ik weet zelf ook donders goed, dat onze hele relatie nooit meer zal werken, en ook totaal niet gezond was. Dus stuur ik dat soort dingen ook niet naar hem. Ik laat hem gewoon met rust, kan hij dat dan ook niet bij mij doen?

Ergens denk ik dat hij gewoon een spelletje met mij speelt, en gewoon wil dat ik hem blijf missen. Dat hij lekker alle macht in handen heeft. Want nu ik hem met rust laat, is het natuurlijk niet leuk meer. Maar aan de andere kant denk ik ook wel dat hij mij mist, maar hij het meer zal missen als hij niet meer zijn gang kan gaan met andere meisjes. Hij wil waarschijnlijk beide, maar helaas, daar doe ik niet aan mee.

Ik wil hier gewoon klaar mee zijn, met alles, ik wil hem uit mijn hoofd hebben. Want het is zo makkelijk om aan alle leuke dingen te denken die wij hadden, en dat waren er veel. En echt hij is niet altijd een klootzak geweest, want misschien was het dan ook wel makkelijker geweest.. Maar er waren ook een hoop slechte dingen, en ik moet mijzelf er maar aan blijven herinneren, dat dat de dingen zijn waarom het nooit meer goed zal komen. Ik weet dat als ik nu naar hem toe ga, en zeg dat ik hem weer terug wil, het zo weer goed is. Maar dat doe ik niet. Ik mag het niet.

Het is beter zo..