bwah,
ik vroeg mij in vorige blog af of ek mij moest confronteren met mijzelf en dat is duidelijk gebeurd

Ik moest het haar zelfs nie vragen.
ze was daar op het bal met haar nieuwe partner. (en ze zag er echt stralend uit)
Telkens ik achter drank wou, zag ik hen
kussen, intiem doen, dansen, ....

Ze was vriendelijk tegen mij, ik tegen haar.
Haar partner een hand schudden en wat babbelen met mijn ex.
Ze ging toen naar huis. Beseffend dat ik snacht alleen ging liggen en zij in de armen van haar nieuwe partner.

Ik had tegen mijn vrienden in de periode nadat het gedaan was, één wens geuit. Namelijk dat ze niet zou verkeren met één specifieke kerel. (ik kon hem niet af omdat ik vond dat hij acher haar gat draaide toen het juist gedaan was)En juist met die kerel verkeer ze nu. (een model )

Deze week een kerstkaartje naar mijn ex gestuurd.
Daarstraks kwam ze op msn mij gelukkige feestdagen wensen en hebben we efkes elkaar gesproken.
Ze gaat vanavond uit, naar dezelfde plaats als ik, dus waarschijnlijk kom ik ze wel tegen. (wat best wel klotig is)

Veel contact hebben we niet meer met elkaar, hoewel ik altijd nog graag een vriendschapsrelatie wil uitbouwen. Heb mij de laatste maanden vaak afgevraagd of ze een nieuwe relatie heeft of niet.

Ik vraag mij nu af. Is het tijd dat ik eens mijzelf confronteer met deze vraag of niet ?

Nu is het 6.5 maand geleden dat het gedaan is. Ik had ze al 5 maand niet meer gezien. Had wel al paar keer geprobeerd om af te spreken, maar het kwam er nie echt van langs haar kant, dus dan wat gerust gelaten. En maandag dan berichtje gehad van haar, en het haar nog eens gevraagd om af te spreken. (als vrienden voor alle duidelijkheid) Vandaag ze dus een uurtje gezien. We zijn iets gaan drinken. Het was een gewoon gesprek. Hiervoor (dus 5 maand geleden), als we elkaar zagen, ging het onderwerp altijd wel nog naar de breuk etc ... Dit wou ik zeker vermijden. Ik wou haar nog zoveel zeggen en vragen, maar het doet er nu éénmaal niet meer toe. Dus mij gewoon gedragen zoals het moest, als een gewone vriend. Over vanalles gebabbeld. Heb dus vernomen wat ze allemaal gedaan heeft die 5 maand. Ze heeft veel leuke dingen gedaan en aar dus goed geamuseerd, wat uiteindelijk wel goed is voor haar. Ze zag er zeer goed uit en ze was open en sympathiek.

Meer en meer stel ik mij die vraag.

Ik heb ze nu bijna 3 maand al niet gezien.
Het gaat nu toch al beter dan in het begin (wat waarschijnlijk ook wel zo zou zijn had ik ze wel gezien). Maar die 3 maanden hebben mij wel veel bijgeleerd en doen inzien dat het niet meer goedkomt.

Eigenlijk ben ik nog niet klaar voor vriendschap. Ik zie ze nog altijd graag en het is lang nog niet verwerkt. Maar aan andere kant wil ik ook die band niet opgeven. Wat als er een mooie vriendschapsband nog kan uitgroeien ? Ooit zei ze tegen mij dat vrienden zijn soms meer kan betekeken.

Het probleem is dat die vriendschap zo onbekend is. Ik heb nog nooit in zo'n situatie gezeten en weet totaal niet hoe ik zou reageren. Het zou alleszins onmogelijk zijn om vrienden te worden zolang je niet beseft dat de ander op liefdesvlak verder gaat met haar (zijn) leven. En dat besef ik. Ze zal ooit een ander hebben en mss heeft ze nu al een ander (ik weet het niet). Als je met elkaar afspreekt en elkaar ziet, zal je natuurlijk zo'n zaken sneller te weten komen.

Zoals in eerdere blogs te lezen, besefte ik maar al te goed dat contact in het begin te moeilijk is en je best afstand neem en het contact verbreekt. Het duurde efjes voor ik dat door had. In het begin was de hoop nog groot en probeerde ik nog vanalles. Maar die naieviteit ga weg en je begint het uiteindelijk wel door te krijgen.

Ik wou wachten tot na de examens om het haar te zegggen. Ik had al eens laten vallen dat het mss beter was contact te verbreken en toen had ze het er moeilijk mee en liet ze wat traantjes. Ik wou het haar dus nie moeilijk maken tijdens de examens. Weinig contact gehad tijdens de examens ook, dus ik dacht dat we elkaar zeer snel zouden trugzien in het begin van de vakantie.

Zucht, ik had het zo mooi in mijn hoofd zitten.
Achter de examens (nog week) zou ek eindelijk het contact verbreken met mijn ex. Ik had al afscheidsbrief klaar waarin ik mijn hart nog een laatste keer kon luchten en had haar ook een kaartje gemaakt. Daarna zouk ek geen contact meer opzoeken.

Door de examens zie ik ze niet, en ik voel mij toch sterker dan wanneer ik ze wel zag. Alles is ook wa bezonken en klaarder. Ik kreeg het wel nog af en toe enorm moeilijk en moest mij soms echt inhouden om geen berichtje te sturen of niet te bellen. En ik denk ook nog alle dagen heel den tijd aan haar. Maar het is minder erg dan toen het juist gedaan was.

ik probeer te accepteren dat het gedaan is.
Dat ik verder moet met mijn leven.
Dat ik ooit iemand zal vinden dat beter is.
Dat ik ooit opnieuw even gelukkig zal worden en ooit opnieuw ware liefde zal vinden.
Ik probeer het allemaal achter mij te laten.

Maar het lukt mij niet.
3 overgelukkige jaren gehad en nu volgt een lange periode van rouw.

Ik blijf het gevoel hebben dat het wel iets had kunnen worden.
Was ik alleen maar iets meer ervaren geweest.
Eerste relatie en pas na de breuk dat je veel leert.
Of het iets zou geworden zijn met de ervaring en kennis die ik nu heb, zal ik nooit weten.