Nou, wie belt me gisteravond? Meneer. Wil geen ruzie met me. Prima, ik ook niet. Toen viel zn batterij uit. Ik lekker in slaap gevallen. Wordt ik net wakker zie ik 15 gemiste oproepen ?! Ik wil hem niet meer spreken, ben net zo sterk! Wat moettie nou nog van me! Hij wilde en kon echt niet meer verder, ik ben kapot gegaan en nu moet hij me gewoon met rust maken. Probleem: vanaf vannacht slaap ik ook weer in mijn eigen huis. Tips??

ANOUK & KANE - MY BEST WASN'T GOOD ENOUGH LYRICS



Let's say I'm feeling better
Let's say I'm feeling fine
Let's say I gave you all I had
And now I'm out of time
And my best wasn't good enough

And now this time to wonder
Now this time to heal
Time to let it all come down
But I don't know what I feel

But it aches and it hurts and it burns
Oh it kills me

Tick,tock you don't stop
You don't fade
You just stay
But I'll do it all again

Now don't you call me baby
just don't pretend you care
save your sorry for yourself
when Judas takes you there

Lieve, liefste, allerliefste mensen.. Vanaf morgen ga ik de strijd aan om ons huis. Beide hoofdhuurders, maar hij student, ik afgestudeerde met vast inkomen. Hij wil niet weg en ik geef het huis niet op. Tussen gevoelens van verdriet heb ik sinds dag drie en vier nadat hij me aan de kant heeft gezet gevoelens van boosheid. Door de boosheid mis ik hem niet meer, zie ik zaken objectief en accepteer ik dat ik van die eikel af ben. Het is ongeloofelijk dat hij niet gelukkig is, een vrouw met een tasje kleren op straat zet. Ik overwoog echt weg te gaan, en waarom?

Dag lieve mensen, hier mijn tweede blog over de situatie nu: vanmorgen heb ik hem telefonisch gesproken. In eerste instantie gaf hij aan dat hij het een goed idee vond als ik een tijdje ergens anders ging logeren (zie mijn vorige blog). Bij mijn doorgevraag en ultimatum, 'of je gaat ervoor, of niet' reageerde hij eerst lichtelijk geirriteerd waarom ik zo zwart wit moest denken. Ik verklaarde mijn woorden, door te zeggen dat ik gewoon wil weten waar ik aan toe ben, ga ik weg om ons beiden tot rust te laten komen of ga ik weg omdat het uit is?

Lieve lotgenoten..

Al twee maanden lang lees ik anoniem jullie verhalen, en nog meer verhalen op andere sites. Vandaag heb ik besloten een account aan te maken en mijn verdriet met jullie te delen. Grappig, met eigen vrienden wil ik het er niet over hebben, herkenbaar?