Het is nu bijna 3 maand uit, en ik voel me er steeds ongelukkiger bij worden.

Misschien is het voor veel wel moeilijk te volgen. Ik zal bij het begin beginnen. Ik heb zelf de relatie verbroken na 4 jaar... Ik kon niet meer, kwas niet meer mezelf. Altijd deed ik wat hij wou om maar leuk, lief een aardig gevonden te worden. Ik zat niet lekker in mijn vel, ik ergerde me aan hem. Terwijl hij er niks aan kon doen. Nooit deed hij wat goed (vond ik) Ik had gewoon even tijd voor mezelf nodig. Ik heb dat gevraagd, maar hij wou mij die tijd niet geven. hij vond het onzin. Ook ging het steeds minder lekker met hem en mijn familie. Na een familieweekend waar hij ook mee was, was ik echt kapot. Hij sloot niet aan bij de familie en hij deed zijn best niet meer conclusie: ze negeerden elkaar. Ik als brug steeds overal tussen, maar het hielp niet. Toen hij mij de tijd niet wou geven voor mezelf, was dat voor mij zeg maar de druppel. Ik heb de verkering uitgemaakt.

Ik dacht dat ik het wel aankon ondertussen mn ex met zn nieuwe vriendin te zien.
Ma niet... Het breekt mijn hart om te zien.

Vooral omdat ze in dezelfde straat woont, ik zie zijn auto staan bij haar huis! Ik voel me er zo rot bij..
Elke keer word je er mee geconfronteerd!
Terwijl hij 20 km verder op woont, zoekt hij iemand dicht bij mij.

Iedereen zegt dat hij het doet om mij jaloers te maken en dat hij het alleen ma doet om verkering te hebben..
ze matchen niet bij elkaar!

Ma iemand op mijn plek naast hem te zien!
It Hurts!

Goh.. gister hoorde ik het nieuws dat mijn ex weer verkering heeft. Het is nu krap 2 maand uit na 4 jaar...

Hij woont meer dan 20 kilometer verderop, maar hij heeft het voor elkaar gekregen om weer een meisje te vinden een paar huizen van mij af. Balen!

Ik wil hem zo graag een nieuwe liefde gunnen, maar toch voel ik me verward en bang en alleen. Vooral omdat hij iets meer dan een week geleden het contact met mij heeft verbroken, omdat hij bang is dat hij anders weer gek op mij zou worden. daarvoor belde hij me heel vaak omdat hij me zo miste.

Ik heb het idee dat het meer een noodsprong van hem is. Hij is mij kwijt, hij is zijn beste vriend kwijt die ook net verkering heeft. hij voelde zich alleen. en nu heeft hij verkering met het zusje van de vriendin van zijn beste vriend! ze kennen elkaar amper een dag toen ze verkering kregen.

Hier sta ik weer...
Mijn relatie is inmiddels 2 maand over....
En ik mis de verkering serieu.

Nou, is het volgende gebeurt...
Een goede vriend van me heeft me deze tijd goed opgevangen, en we trokken steeds meer naar elkaar toe.
Dit heeft tot een paar afspraakjes geleid.
Ik was weer gelukkig en helemaal blij.
Ik was helemaal verward van mijzelf, hoe kan ik nu al weer aan een nieuwe vriend denken?
Ik zat vol schuldgevoelens tegenover mijn ex.

Maar dit probleem heeft zichzelf opgelost...
Mijn goede vriend vind mij maar gewoon leuk, terwijl ik hem steeds leuker ben gaan vinden. dit kwam ter sprake zomaar ineens tijdens een gesprek.

Het ging zo goed... tot hij gister ineens voor mijn deur stond om spullen op te halen. Ik wist gewoon niet meer wat ik moest doen... ik voelde mij zo sterk de laatste tijd! Ik was weer vrolijk en blij en kon eindelijk weer genieten na een lange maand. tot hij kwam en ineens zomaar midden in het verhaal wat hij vertelde, begin ik zo te huilen.

Ik weet gewoon niet waar die gevoelens vandaan komen.
het was gewoon zo vertrouwd en fijn.
Maar tegelijkertijd weet ik ook dat het niet meer kan, omdat het dan weer misgaat. Maar het is zo lastig als je gevoel wat anders zegt dan je verstand.
Je weet gewoon dat dit niet kan... maar toch doe je het.

Mijn vorig blok was zo negatief.
Ikzelf heb de relatie na 4 jaar verbroken... ma toch doet het evenveel pijn... . ik heb me de eerst tijd super schuldig gevoeld, tot ik hem belde... en hij zei dat hij er toch niet meer zat. en dat het allemaal mijn eigen schuld is.
Voor een deel is dat ook waar.. want ik heb het verbroken, maar ik heb het niet verbroken zonder reden.

Maar ik kan vertellen, dat ik me nu een maand nadat het uit is een stuk beter voel. ik kan weer genieten van kleine dingen en zie zelfs weer andere jongens om me heen.

En ja, hoor... wat ik absoluut niet wil en waar ik niet op zit te wachten, gebeurt...

Kben net nieuw hier.
Mijn relatie is na 4 jaar over.
Ik heb zelf de relatie verbroken, ik was helemaal niet meer gelukkig.
Ik heb er voor gevochten en gevochten, maar kon op een gegeven moment niet meer. het kwam allemaal alleen maar van mijn kant.

Maar dat is inmiddels al een maand geleden.
De eerst weken gingen best goed, kwas niet echt verdrietig maar ook niet echt gelukkig, ik stopte mijn gevoel gewoon heel ver weg. En tegelijk was ik ook best opgelucht.
Maar dat kan ik niet meer...
nu begin ik het pas te beseffen.
Kvoel me rot, alleen en onzeker.

Gister was ik aan het stappen met een aantal vrienden.