Het ging zo goed... tot hij gister ineens voor mijn deur stond om spullen op te halen. Ik wist gewoon niet meer wat ik moest doen... ik voelde mij zo sterk de laatste tijd! Ik was weer vrolijk en blij en kon eindelijk weer genieten na een lange maand. tot hij kwam en ineens zomaar midden in het verhaal wat hij vertelde, begin ik zo te huilen.

Ik weet gewoon niet waar die gevoelens vandaan komen.
het was gewoon zo vertrouwd en fijn.
Maar tegelijkertijd weet ik ook dat het niet meer kan, omdat het dan weer misgaat. Maar het is zo lastig als je gevoel wat anders zegt dan je verstand.
Je weet gewoon dat dit niet kan... maar toch doe je het.
Ik ben nu superverward en het begint weer van voren af aan.

Zal dit ooit beter worden? Komt er ooit een moment dat je elkaar weer kunt zien zonder al die verwarring en 'rare' gevoelens?

Liefs