Laatste post voor mij op deze site, ik ben er klaar mee.
Ben ik over Steve...nee, en dat gaat denk ik ook nog wel wat langer duren, maar ik heb mezelf weer gevonden, ik leer mezelf weer lief te vinden. Ik krijg weer een basis waarvan ik verder kan gaan, mooie dingen in het leven te zien, a whole new world just for me.

Ik heb alleen zijn nooit erg gevonden tot ik verlaten werd, nu leer ik weer van mijn gezelschap te genieten, mijn vrienden toe te laten, leuke dingen doen, en stoppen met het hebben van onrealistise dromen. Ik ga niet naar de VS, en ik hoef hem niet meer...ooit, later veel later, komt er wel weer iemand, die echt om me geeft en mijn wil begrijpen.

Oooo f*cking god, ik heb gebeld hem gesproken
Wat een stupide actie van mij, ik ben met recht de domste muts in Nederland.

Needless to say, hij heeft het ongelovelijk naar zijn zin in Tucson, hij is ingetrokken bij een vriend en leeft happy ever after zonder ook maar een gedachte aan mij vuil te maken.

Ik wil hem op zijn bek slaan (aardig ben ik vandaag he), maar (gelukkig) er zit een km of 5000 tussen ons, en ik wil me niet meer verlagen. Alsof dat nog mogelijk is na mijn gesmeek en gejank van een paar weken geleden.

Ik wacht op de delete-pill, je slikt hem en kan zo een jaar "vergeten", lijkt me een goed plan of de heal your heart in 30 sec. cursus lijkt me ook niet slecht.

Ik merk dat er verandering in mijn verdriet zit...eerst was er ongeloof toen woede en verdriet en nu hoe raar het ook klinkt rouw. Niet eens echt omdat je wegbent en het over is maar rouw over een relatie die had kunnen zijn. Wat wij samen hadden kunnen doen, waar we terecht hadden kunnen komen

Weet ik veel het is ook zo complex

Het is niet het verpletterende verdriet dat ik hiervoor voelde, het is een soort acceptatie van mijn verdriet....alsof het een plekje gekregen heeft. Een klein leeg stukje hart waar vroeger jij zat....dat hoeft ook niet meer gevult het is ok. Elke keer als er een krimpje pijn uitkomt denk ik weer aan jou, hoeveel lol we hadden, en.....dat is ok

Het is weer eens woendag, de moeilijkste dag van de week....of niet
Ik ga klimmen met een paar vrienden, beter dan mezelf thuis te zitten opvreten,
lichaamlijk afbulen en doodmoe thuis komen mijn bed in rollen en slapen.

Mischien moet ik vaker gaan klimmen, of er nog een sport bijnemen, het is
lekker zo centered bezig zijn met jezelf (en zo'n muur)

-MANI-

Zo zeg het gaat goed vandaag...ECHT WAAR naja psychies wel verder zat alles tegen, en dat maakt me op een of andere manier vrolijk.

Zoontje moest naar oma, heb ik de lampen aan laten staan in de auto...dood. Ik de hele straat langs om iemand te vinden met een auto bij de deur.....en ik maar stom grijnzen.

Gister hem gebelt (over de vliegreis van de hond) best een leuk gesprek gehad, ook vrij eerlijk. En op een ouderwets arogante manier van mijn kant.......de deur is dicht geloof ik.
Ik mis hem nog wel en denk ook nog wel eens aan hem, maar niet meer zo hulpeloos, ik voel mezelf haast groeien.

Het leek zoveel beter te gaan, mijn leven werd weer een beetje van mij. En nu....
Ik heb al dagen niemand meer gesproken, zit helemaal alleen thuis en wil of kan niemand zien. Zal wel wil zijn.

Het is dat ik mijn zoon van school moet ophalen anders kwam ik het huis helemaal niet meer uit. Ik sluit me af voor iedereen, loop doelloos heen en weer en denk.......aan alles. Ik mis iedereen die gegaan is mijn zus mijn mamma en hem, voor geen van allen was ik belangenrijk genoeg. Iedere spier in mijn lijf doet zeer en is hoe raar het ook klinkt eenzaam. Ik wil niet meer aardig zijn, geen vrienden meer hebben, niemand mag nog in mijn hart wonen, ze gaan toch

En weer een week overleeft, dit weekend weer veel te veel gezopen, dikke blauwe plek op me reet van waar ik met me zatte kop gevallen ben, aplaus voor het drank orgel Mani.

De rechterkant van mijn gezicht is helemaal dik geworden na een wortel kanaal behandeling, ik zie eruit alsof ik gevochten heb. Ik heb een nieuwe hobby nodig en ik moet NIET NIET NIET meer drinken. En het leek zo goed te gaan de afgelopen week. Thuis drink ik (bijna) nooit ik heb al weken een paar blikjes bier in de koelkast staan. Waarom laat ik me dan vollopen als ik ga stappen, ik moet toch ook nee kunnen zeggen. Ik ben zo pissig op mezelf, sta je lekker voor lul bij iedereen die je kent.