gisteren heb ik je zo'n mail geschreven, amaai zeg wat een toestand, als ik dat eigenlijk herlees,vandaag ben ik bij mijzelf ten rade gegaan, loslaten van wat er gebeurt is,die verliefdheid dus, kijken naar het nu en het heden,
En hopelijk vindt anne haar evenwicht in deze relatie, kan zij daar haar geluk vinden,althans als paolo haar niet meer benadert; of is hij toch voor haar de ware?

en kan ik mijn gevoelens positief gaan richten op mijn koppel,die loont zeker de moeite, vergeet ik voor een gedeelte de gevoelens van een ongewilde verliefdheid; ongewild maar ze zijn daar geweest, en probeer ik het positieve van wat ik geleerd heb "open minded" zijn,constructief te gebruiken in de toekomst.

Wel eigenlijk verbazend dat ik een dochter heb die ook klimt net als u, ik bladerde wat verder en ik viel recht achterover toen ik las dat jij ook klimt!
Ze heeft de smaak te pakken gekregen met paolo, een heel goede klimmer, ik ken er niets van maar 6 b of zo dat moet het wezen,
dat veranderde haar leven compleet, de concentratie, de sport op zich werkt verslavend, komt daar nog bij dat paolo gewoonweg bezeten is door deze sport, en aangezien dit kon gebeuren in de vrije natuur was dit dan ook de beste omgevingsfactor.
nu komt ze terug naar.... en moet ze het beginnen doen met een klimmuur, en af en toe eens met vrienden een auto huren en naar het buitenland trekken,dit zal niet zo evident meer zijn.
Maar kom het leven gaat verder, ik zal dit forum wel nog eens bezoeken of niet, veel sterkte, je bent dus verre van alleen.

leena