Okee, wat is dit nu weer.
Het gaat gewoon goed, zoals het al weken gaat, vriendschappelijk sporadisch contact, af en toe een berichtje. En nu begint mevrouw ineens met verwijten te strooien?
Gisteren gezellig van het mooie weer genoten met z'n allen, kwam er even ter sprake dat er iemand bij me is blijven slapen dit weekend, en blijkbaar heeft dat toch iets bij haar getriggert. Want ze begon ineens over het begin van onze relatie te praten, dat dat allemaal zo stroef ging en dat ze dat zo kut vond en blij is dat ze daar vanaf is. Huh?

Inmiddels al weer een tijdje geleden hier iets van me afgeschreven. Het gaat eigenlijk ook gewoon prima. Heb gewoon normaal vriendschappelijk contact met mijn ex en we hebben het zelfs over wat we nu allemaal aan het uitspoken zijn met scharrels en wat dan niet meer. Zij geniet van haar leventje op dit moment, moet ze ook lekker doen, ik heb ook mijn rondslet-periode gehad op die leeftijd. En ik geniet ook van al het moois wat er rondloopt, zeker nu het weer wat mooier weer begint te worden.

Hmmm, vandaag toch een rare dag.
Vandaag is de dag dat we het officieel maakte, 2 jaar geleden. Ik had het niet eens door, totdat ik de datum net zag op mijn scherm. En uit het niets komen er weer allerlei gevoelens en herinneringen naar boven. En ik baal er een beetje van. Het ging zo lekker, ook dit weekend nog een hele fijne tijd gehad, het gevoel dat het prima gaat tussen mijn ex en ik, vriendschappelijk gezien. Het deed me zo goed als niks toen ik haar bezig zag met een ander, voelde als een overwinning voor mezelf.

Sinds dit weekend weer een positieve wending in mijn strijd met mezelf. Net ook even een aantal blogs van mezelf teruggelezen en het doet me goed dat ik weer zo positief alles bekijk, nu alleen nog even die temperatuur naar 15+ .

Het is al een paar weken geleden dat ik iets van me afgeschreven heb. Deels omdat het eigenlijk wel goed met me ging de afgelopen tijd. En eigenlijk gaat het nog steeds goed. Er staan leuke dingen in de planning, de lente begint weer, dus weinig te klagen.

Waarom ga ik toch steeds een stap te ver..? Steeds als ik weer contact krijg met mijn ex via whatsapp en het gesprek houdt weer op, blijf ik na een te lange pauze toch nog iets sturen. Een domme grap of niet subtiels. Ik verneuk het steeds weer zelf! Net een klein kind die steeds het laatste woord wil hebben.

Ik heb een raar voorgevoel. Dat er dit weekend, carnaval he , iets gaat gebeuren tussen mij en mijn ex. Maar dat wil ik helemaal niet! Ik wil niet dat het gebeurd en dat ik constant denk dat het gaat gebeuren! Ik wil gewoon lol maken... Genieten van deze dagen, verstand op nul. Genieten van het feit dat we gewoon fijn normaal en casual contact hebben en ik wil niet dat dat kapot gaat, het is al zo'n achtbaan geweest tot we tot deze fase zijn gekomen.