Ondertussen ongeveer 3jaar en half verder na de breuk met mijn vriendin. Al die tijd heb ik gevochten om verder te gaan en men leven her op te bouwen.ik dacht dat het ging slijten met de tijd zoals iedereen me probeerde wijs te maken. Helaas is dat niet het geval bij mij, iedere foto die ik van haar tegenkom op fb (per ongeluk) doet me breken...het lijkt wel alsof ik er ziek van ben, als ik haar naam nog maar hoor vallen dan kruipt er een gevoel in mij dat ik wil ontvluchten... Ik heb het moeilijk omdat er niets verandert, het blijft me achtervolgen. Radeloos word ik ervan!

Hier ben ik weer, niet dat men verhaal iets gaat uitmaken of mij zal verder helpen...
Ik wil het gewoon kwijt.
Het is nu al meer dan 2jaar uit met men exvriendin en het is een helse rit geweest om het te "overleven".
En met overleven bedoel ik dan vooral op mentaal vlak.
Het eerste jaar heb ik werkelijk donkere sneeuw gezien, men leven was verwoest, ik voelde mij niet meer compleet, had geen plezier meer, begon terug te roken,kortom ik dacht vaak aan zelfmoord ook al had ik daar de ballen/moed niet voor.

Gisteren nog eens naar een feest gegaan van een gepensioneerde collega.
Alles ging goed tot de collega's mij probeerden te koppelen aan verschillende meiden.
En dan hun verhalen dat ze het niet kunnen snappen dat men ex mij liet zitten voor zo'ne **** en dat ik nog steeds vrijgezel ben, vrij confronterend zelfs na 2 jaar...
De beste alcohol kon plots men gedachten niet meer verzetten, de avond was voor mij (mentaal) naar de vaantjes.

Ik ga eerlijk zijn, ik had me voorgenomen om op deze site niet meer terug te komen omdat de vele verhalen herkenbaar confronterend overkomen soms en omdat het tijd werd voor mij om verder te gaan.
Toch ben ik hier weer even na ongeveer 2 jaar om iets van mij af te schrijven...

De breuk met men ex vriendin is nu bijna 2jaar geleden gebeurd, ik heb haar in al die tijd niet meer gezien en ook niets meer rechtstreeks van gehoord.
Je zou denken dat een mens ze dan kan vergeten maar het tegendeel is waar.

https://

Meer dan een jaar uiteen, na mij had ze meteen een andere vent en dan nog wel iemand uit men werkomgeving.
Komt die gast mij vandaag vertellen dat ze hem ook gedumpt heeft voor een andere...
Het zou mij al lang niets meer mogen doen maar toch snijdt het nog steeds als een mes door boter.
En als ik dan rondom mij keek dan zag ik overal vrouwen die tevens een relatie hebben maar toch zaten te flirten met andere mannen.
Walgelijk vind ik het, mijn vertrouwen in de vrouwen is helemaal om zeep.

9 maand is het ondertussen al geleden, zij had mij al vervangen na welgeteld 1,5 maand door een oudere politicus die bovendien 1 van mijn bazen is.
Ik moet zeggen dat ik deze 'man' zoveel mogelijk ontwijk op men werk, puur omdat ik de adrenaline telkens voel opkomen als ik hem zie.Hij lijkt dit ook te beseffen en kijkt mij telkens met enige zenuwachtigheid/schrik aan.Tot nu toe heb ik mij wel altijd rustig kunnen houden maar het is telkens hard op men tanden bijten.
Gelukkig ben ik haar niet meer tegen gekomen sinds de breuk, ik denk dat ik mentaal compleet zou breken dan!