Je hebt het moeilijk, zo herkenbaar. Dat rot liefdesverdriet ook!
Als je die lange weg terug kijkt, ben je dan niet vooruitgegaan?
Het 'virus' gaat heel langzaam uit het lichaam. Besef dat ook.

Spiegelen, weet je nog?
Waarom nog zo om iemand treuren die er niet voor gaat!
Als foto's kijken nog niet lukt, kijk dan niet. Probeer ook het per ongeluk te vermijden. Of kijk gedoseerd, beetje voor beetje naar een foto die je misschien ergens nog hebt om er aan gewent te raken, als je er aan toe bent. Ga je die angst tegemoet. Lukt het niet, dan niet. Hoeft ook niet natuurlijk. Liefdesverdriet vanuit de shock naar de onverschilligheid toe. Hoe lang is de weg? Het verschilt per persoon. Blijf eraan werken, blijf hoor! Onderdruk niks. Het kan lang duren als het voor jou zo intens was, ik herken dat ook.

Waarom niet loslaten als vasthouden zo een pijn doet?
Laat los! Het kan echt lang duren maar houd je eraan vast dat het slijt.
Je hebt een terugslag door die foto, je hebt toch ook mooie momenten in je leven weer meegemaakt?
Kon ik je er maar uit trekken. Niet treuren om iemand die er niet voor gaat. Je hebt er totaal niks aan. Ik herken het ook hoor. Het brein is soms een beetje dwarsliggend, doet niet wat we willen. Weg met dat liefdesverdriet! Het komt wel hoor, het gaat over door jouw vechtlust!
Wees lief voor jezelf, pak opnieuw die klacht weer aan. Een groot liefdesverdriet is niet niks, toch wordt het minder en minder. Al merk je het haast niet zo omdat het langzaam gaat. Het is wel in werking.

Sterkte voor nu en liefs!
X