Ondertussen meer dan een half jaar verder.
Ze heeft haar profielfoto weer verandert merk ik plots, ik wil er niet op klikken want die foto uitvergroten zou alleen maar de wonde verder open halen.
Toch zie ik al van ver dat het plezier ervan afstraalt, dat ze gelukkig in een zwembad zat.
Het liefst vanal zou ik haar fb willen verwijderen zodat ik er niet aan herinnert word maar dan toon ik weer een teken van zwakte.
Als ik haar 15j oudere vriend tegen het lijf loop krijg ik telkens de krop in men keel, wat zou ik er graag tegen uitvliegen!

Ondertussen al terug 5 maanden single en nog heb ik het er moeilijk mee.
Het gaat wel al veel beter maar toch...telkens ik iets hoor over men ex-vriendin krijg ik een terugval!
Zij heeft in die 5 maanden al een relatie met men baas achter de rug en daarnet hoorde ik(mensen vertellen dat blijkbaar graag aan mij) dat ze gevoelens voor iemand anders zou hebben,of dat die persoon dat toch denkt.
Als ik zoiets hoor komen de tranen in men ogen,heb ik mij zo hard vergist in haar destijds? DAMN

Ik weet dat ze mij niet waard is en dat het nooit meer goed zal komen.

Ik zit terug in een dipje en de reden is het gedrag van men ex-vriendin(19j).
Ik besef al te goed dat haar leven mij niet meer mag raken maar het lijkt wel dat ze alles doet om mij kl*ten!
Om de situatie even te schetsen :
Ze had onze relatie verbroken en ze was heel kwaad op mij,ze verweet mij dat ik te onzeker was,dat leven met men diabetes moeilijk is (terwijl ze daar helemaal geen last van kon hebben!),dat ik de liefde niet begreep,etc...
In het begin had ik het heel moeilijk en reageerde ik met onbegrip/tranen dat ze het veel te snel opgaf! (haar nooit beledigt ofzo)

Net te weten gekomen dat men ex met 1 van men bazen een relatie heeft.
En dat al vrij snel na de breuk!
Dit lag voor mij in de lijn der verwachtingen,ze waren tijdens onze relatie al close bevriend en hoorde toen al geruchten.
Vlak na de relatie vroeg ik overigens of ze iets met hem had,toen zei ze natuurlijk nee.
Toen zei ze zelfs dat ze niemand kon hebben want ze vertrok naar het buitenland voor haar werk...
Alweer een leugen van haar dus.
Denk dat ze me toen met hem bedrogen heeft zelfs...al blijft dat gissen!

Bijna 4 maanden verder,het gaat al iets beter met me...
Ik kan terug meer lachen en van dingen genieten maar toch blijven die zwakke momenten overheersen.
Net op het moment dat het beter lijkt te gaan krijg ik weer een opdoffer!
Vandaag toevallig een website opengedaan en wie zie ik daar al feestend op de foto's in een café? inderdaad men exvriendin met (voor mij)bekend mannelijk gezelschap,alsof het leven haar toelacht zonder mij.
Bijzonder pijnlijk moment en ik weet dat het mij eigenlijk niets meer mag schelen maar toch snijdt het door merg en been!

Ondertussen 3 maanden verder en we leven nog steeds!
Tot daar het positieve nieuws want de pijn lijkt niet weg te gaan.
Ik denk er al iets minder aan maar die zwakke momenten duiken nog vaak op.
Het is niet alleen zwaar omdat ik haar voorgoed kwijt ben,ook vanwege dat het men geloof in de liefde en de mensheid heeft aangetast!

Liefde is zo rooskleurig : elkaar de liefste dingen toefluisteren,hoofd tegen hoofd en in elkaars ogen wegzinken,elkaars hand vasthouden,...en dan plots alles weg,alsof je niets betekende!

Even iets heel anders,onlangs kwam ik op een blog terecht van Torn.
Namelijk : http://www.ldvd.nl/alles-heeft-een-reden-1
Hier ben ik over gaan nadenken en hoewel het een zeer mooie hoopgevende boodschap is,heb ik er toch mijn twijfels over.
Heeft alles wel een reden?
Indien ja,dan zou er iets bovennatuurlijks moeten bestaan dat alles regelt?
Een soort van God die alles laat gebeuren zoals het hoort...
Dan vraag ik mij wel af waarom er zoveel mensen pijn blijven lijden en hun verdriet nooit te boven komen!