met verwerken, mn liefdesverdriet of toekomstperspectief. Hoe lang gaat dit duren....Ik ben af en toe de wanhoop nabij. Toch weet ik steeds zekerder dat de stap om bij mijn man weg te gaan de enige juiste is, dus ben ik wel degelijk een stap verder. Maar emotioneel zit ik helemaal vast. Jullie herkennen het vast wel, de tijd gaat langzaam en je wilt juist dat ie sneller gaat omdat je dan sneller van de pijn afbent.
We zijn nu aan familie en vrienden aan het vertellen dat we gaan scheiden en dat is toch niet makkelijk. Iedereen is verbijsterd en snapt het niet en heeft een mening. Normaal gesproken ben ik een heel open persoon, maar de onzekerheid die ik voelde over mijn huwelijk, het gevoel dat het niet goed zat en het verliefd worden op een ander heb ik (bijna) allemaal alleen doorleefd.
De kogel is door de kerk, de scheiding zit eraan te komen. We hebben het gisteren aan de kinderen verteld. Eén van de moeilijkste momenten van mijn leven. Voel me vandaag depressief, daar waar ooit mijn hart zat zit een steeen en daar waar mijn maag zo ongeveer moet zitten zit nu een gat. Wat een vreselijk gevoel is dit zeg. Ik zie geen lichtpuntjes, alleen maar beren op de weg. Ik heb n eigen bedrijfje, klanten zitten dringend op antwoord te wachten en ik doe helemaal nix, beetje naar mn laptop staren en me rot voelen. Lekker handig, zo raak ik klanten kwijt en die heb ik hard nodig om mijn nieuwe bestaan op te bouwen.
Hoe lang duurt liefdesverdriet? Hoe lang kan t duren als je elkaar nog maar een paar weken geleden ontmoet hebt en de verliefdheid dus maar een paar weken oud is? Hoe is het mogelijk dat ik geen lichtpuntje zie? Dit gaat toch nergens meer over? Ik kan alleen maar aan hem denken en aan dat wat nooit zal zijn. Ik wil dat hij uit mn hoofd verdwijnt, ik wil van dat loodzware gevoel af. Ik ben nooit een huiler geweest maar nu kan ik de hele dag wel janken. Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit weer zo'n leuke man zal tegen komen, zo een waar het helemaal mee lijkt te kloppen, de humor, de passie, de levensinstelling.
Mag ik even van me afschrijven? Ik weet dat veel van jullie, als jullie mn verhalen lezen, het niet eens zijn met wat ik doe of op het punt sta te doen (eindigen huwelijk), maar ik wil nu graag even mijn liefdesverdriet hier kwijt en heb jullie steun hard nodig.
Zoals geschreven ben ik getrouwd en verliefd op een andere man. Het gaat nu even over die andere man. Hij heeft ook een relatie (lat relatie, geen kinderen met haar) die heel goed is zegt hij, maar hij is ook verliefd op mij. Het contact was verbroken, maar ik was dit weekend even weg bij mijn gezin en hij is, volkomen onverwacht, bij mij langs gekomen.