Dan ben je heel de week bezig met cadeautjes kopen behalve voor hem, hoe vaak ik niet gedacht heb van zal ik dan toch?
Maar nee toch niet gedaan.
veel denkend aan vorig jaar, toen hadden we zoveel zin in dit jaar, onze eerste kerst met onze kleine. En nu? Nu zit hij bij zijn ouders en ik bij mijn moeder.
Cadeautjes inpakken helemaal alleen, terwijl de kleine slaapt, huilend heb ik dat gedaan kan ik je zeggen.
Tussendoor toch een berichtje naar hem gestuurd met fijne kerstdagen groetjes mij en de kleine en de hond, moeilijk moet ik zeggen. Kreeg als antwoord terug jij ook schat :'(

R,

Weet je dat ik je mis? Dat ik het liefst bij je wil zijn?
Dat ik ons gezinnetje terug wil wij 3 en de hond?
Gezellig kerst vieren bij mijn en jou ouders, de eerste kerst met ons kleintje? Weet je dat ik fantaseer over hoe het zou zijn als het toch weer goed komt? Dat ik aan alles terug denk hoe het was om samen op vakantie te gaan, samen te gaan wonen samen zwanger te zijn samen plannen te maken. Maar weet je ook dat ik super boos op je ben dat je alles zo verpest hebt!!!! ( (

Na een paar dagen normaal gewhats appt te hebben met de vader van mijn kind en duidelijk gemaakt te hebben dat ik eerst mijn eigen leven rustig wil krijgen op een rijtje en dan ooit wel verder zien ging hij vandaag toch weer ineens moeilijk doen.
En waarom?
Omdat iemand op mijn Facebook heb toegevoegd die hij niet kent. En ja het is nou eenmaal een jongen!
Hij voegt toch ook andere mensen toe doe ik toch ook niet moeilijk over behalve als het om mijn beste vriendin gaat!

Na mijn hele verhaal van net nu even puur vanuit mijn gevoel.

Mijn vriend of ex, geen idee hoe ik hem moet noemen whats appen wel nog zo elke dag, en nee niet alleen over ons prachtige zoontje.
Maar ik weet niet zo goed wat ik er van moet denken de ene keer doet ie zo super lief en de andere keer niet.
Nu weet ik daarom ook nooit wat ik moet reageren als hij weer eens zegt dat ie me mist of van me houdt. Waardoor hij dus altijd boos word.

Ondertussen heel wat gebeurd.
Ff korte samenvatting want moet het echt even kwijt.

Op 29 mei 2009 kreeg ik een geweldig lieve vriend R.
Het voelde perfect en dacht echt dat hij de ware was.
Ondertussen Samen gaan wonen een kindje gekregen echt een top leven dacht ik.

Tot dit:

Heel deze week probeer ik al van alles hier in een blog te schrijven. Maar het lukt steeds maar niet.
Ik voel me dan gewoon zo leeg. Dan begin ik, maar dan moet ik al snel weer huilen, gewoon zonder reden. Ok tuurlijk zullen er redenen voor zijn maar die weet ik nu niet. Ik moet gewoon de laatste tijd zoveel huilen en ik weet niet goed wat ik voel en wat ik eraan moet doen om me eens ECHT goed te voelen.

Ik heb besloten om mijn vriend die ik nu heb gewoon een eerlijke kans te geven.
elke keer vergeleek ik hem met andere mensen, zoals mn ex. In het begin ging het allemaal goed, was heel fijn om bij elkaar te zijn, ok nu nog steeds hoor.
maar toen ik erachter kwam dat mijn ex een ander had voelde dat gewoon niet fijn. en ging ik hem weer super veel missen, maar het idee om weer moeite voor hem te doen was ook erg moeilijk.
ik ging dus mijn vriend vergelijken met hem, wilde hem gewoon veranderen.