Ondertussen heel wat gebeurd.
Ff korte samenvatting want moet het echt even kwijt.
Op 29 mei 2009 kreeg ik een geweldig lieve vriend R.
Het voelde perfect en dacht echt dat hij de ware was.
Ondertussen Samen gaan wonen een kindje gekregen echt een top leven dacht ik.
Tot dit:
Mijn vriend en ik hebben een zoontje van 6 maanden. Toen hij 2 weken oud is heeft mijn vriend hem op bed gegooid en mij geknepen en om ver geduwd waardoor wij weg zijn gegaan. Kort erna kwam het weer goed. In die tussen tijd heeft Onze zoon in het ziekenhuis gelegen in kritieke toestand en ging mijn vriend gewoon stappen en kwam dan dagen niet op bezoek bij hem. Hij heeft gedreigd dat hij mij kapot zou maken en mijn zoontje Vsn mij zou afpakken. Ok het kwam weer goed, tot hij dus weer ging stappen elk weekend ook als de kleine ziek was. Hij kwam dan dronken thuis en vorige week heeft hij mij geknepen geduwd achterover aan mijn haren getrokken zodat ik met mijn hoofd op de grond kwam en blauwe plekken ervan heb. Ik heb toen aangifte gedaan. Mijn vriend en ik verblijven nu allebei ergens anders. Mijn zoontje is bij mij aangezien hij nog fulltime borstvoeding krijgt. Mijn vriend wil de kleine nu meenemen en 's avonds terug brengen. Dit wil ik niet want ik ben bang voor hem en dat hij mijn zoon iets aan doet of niet meer terug brengt. Hij heeft eerder aangegeven dat hij zoveel uit gaat omdat hij schulden heeft en problemen met zijn ouders en zich depressief voelt. Hij kan dan heel lief zijn en veranderd van lief binnen een uur in heel boos. Mijn zoontje is niet erkent en heeft mijn achternaam. Ik heb hem de mogelijkheid gegeven om hem langs te laten komen om zijn zoontje te zien maar hij wil perse hem alleen meenenen. Ook heb ik gezegd dat zijn familie onze zoon mag zien bij mij thuis. Hij wil dit echter niet en wil hem perse meenemen.
Ondertussen zijn wij uit elkaar ik woon bij mijn moeder en hij bij zijn ouders terwijl het huis, ons huis leeg staat.
Ik HD tot vorige week geen inkomen voor mij of de kleine en m'n ex deed het vrij weinig alleen als ik naar hem toe zou komen.
Hij heeft de kleine ondertussen wel gezien, gewoon een paar uurtjes in de stad.
En ook wil hij me terug maar ik weet het gewoon niet goed meer.
Hij heeft z'n eigen bedrijfje sinds een paar weekjes en is daar druk mee bezig gaat nog stappen nog steeds enz en ik ik ben met een toekomst bezig voor mij en m'n zoon. En toch mis ik hem daar ergens ook wel bij.
lastig maar duidelijk
Beste liesje, ik ben zelf vader van 2 kinderen, kies voor je kind, die blijft altijd. Als ik van mijn kinderen hoor dat mijn exvrouw een stoel gooit naar haar huidige man dan staan al mijn haren rechtop overeind van woede maar die kan ik niet laten zien aan hun.
Echt meid, je redt het prima zonder hem, zeker met steun van je ouders. Kies voor jullie samen, er komt heus wel een man die jullie wel waardeert om wie jullie zijn en die iets beter is met kinderen en met partners. 1tje die het stappen ook wel heeft gezien en voor een gezinnetje wil gaan.
Laat de mishandelingen voor wat ze zijn geweest, wij mannen zijn zeker niet allemaal zo hoor.
hou je haaks meid !!!
mvg Knuffel77
ps, hou voet bij stuk, als je hem niet vertrouwt met jullie kindje, niet meegeven, omdat het niet erkent heeft, heeft hij ook nergens recht op. Jij staat heel sterk in dit verhaal.
Heel erg bedankt voor je
Heel erg bedankt voor je reactie, dat heeft me toch wel een zekere steun die ik net nodig heb helemaal met de feestdagen voorde deur.
Tja de eerste kerst met en voor mijn zoontje.best moeilijk als je iets anders had verwacht en gedacht.
Groetjes
alleen met de feestdagen
Daar zit ik ook heel erg mee in mijn maag, de gedachte alleen al .... 1ste kerstdag zit ik alleen, 2de kerstdag met mijn kids het verplichte nummertje, bij mijn ouders, vrolijk en gezellig doen terwijl ik daar helemaal geen zin in heb. Ik verstuur ook geen kerstkaarten en een boom staat er ook niet, puur omdat het allemaal even niet hoeft van mij....
mvg knuffel77
heftig
Heftig allemaal...
Wat ook al eerder is gezegd, je kind voor alles! Niet meegeven. Onder geen beding. Aan deze kerel heb je echt niks als ik het zo lees. Je kind staat nr 1 en blijft dat. Gelukkig heb je dat besef zelf ook. Er zijn zoveel anderen die dat niet beseffen.
Ik heb helaas zelf geen kinderen (zie mn blogs) maar ik werk dagelijks tussen het grut en het is het waardevolste wat je kunt bezitten. En ik ben dan ook elke dag dankbaar dat ouders mij hun schat toevertrouwen.
De feestdagen zijn killing... i know.
Ik kijk er ook erg tegen op maar ze komen gewoon.... en dat overleven we wel weer!
Sterkte en pas goed op jezelf en je kleine! Want dat zijn jullie waard!!
Liefs Jans1