Pff ff spuien.. Heb het even ZO gehad.. Ik hoorde viavia toen ik bij n vriendin was dat ie overal rondschreeuwd dat ie vrijgezel is t m nix doet, ik m nix meer uitmaak en hij al bezig is met n ander..
Nou echt toen ik dat hoorde zat mn hart in mijn keel. Het doet zo n pijn.. Ik heb alles gegeven zo me best gedaan en wat krijg ik terug helemaal niets, hij geeft er niets om.

Deze blog is bedoeld als een geheugensteun voor mezelf. Heel het weekend een enorme terug val gehad vanmorgen nog steeds. Werd eventjes wakker geschud een klein licht puntje, een pad door een immidels wel aardig goede vriend te noemen die ik op deze site heb leren kennen. Misschien was die woede ook al sta ik niet sterk nu nodig om heel even mijn roze bril weg te nemen en een stukje haat en acceptatie richting mijn ex te brengen.

Ik probeer het zo hard te laten..rust en tijd te geven. Maar het lukt me niet. Hij is zo boos op me, als ik m ergens tegen kom loopt ie me voorbij en ik snap niet waarom.. Ben er nu achter. Hij gelooft niet dat ik zwanger ben(terwijl k fotos heb en m mee vroeg naar het ziekenhuis:S waarom wil hij dat niet dan) hij is boos om mn ouders en de ruzies. Maar ik zit overal net zo diep in als hem, zelfs nog dieper want hij negeert me is boos en wil niets meer met me te maken hebben. Het is klaar, geeft niets meer om me zegt ie tegen n vriendin. Hoe kan dat nou..

Ik kan het niet afsluiten zonder reden. We hadden 1.5 jaar n relatie waarvan het meest van de tijd echt echt perfect was. De laatste tijd die ruzies, en nu ineens in n woeste bui jaa dan is het uit weet niet of het nog goed komt. Al zijn spullen staan nog bij mij, ik had hem 5 dagen met rust gelaten toen 1 bericht gestuurd hoe het was..geen reactie. Dag erna bericht of ie mss langs wilde komen, geen reactie. Die avond bericht dat als het echt geen mogelijkheid meer had dat het goed kwam ik dit graag wilde weten en n reden erbij zodat ik het voor mezelf ook kan afsluiten.

Net terug van de arts. Heb nu iedere week een gesprek met mijn huisarts en ook iedere week een gesprek met de psychiater. Huisarts noemt mijn situatie complex. Sleurt al jaren aan, heb ontzettend veel voor mijn kiezen gekregen. Sta verder als de meeste mensen van mijn leeftijd in het leven, denk ontzettend veel na over wie ik ben en wat ik hier doe. Dat zou een positief iets moeten zijn maar zo voelt het niet. Als ik om me heen kijk zie ik mensen die tegenslagen hebben maar gewoon lekker hun leventje leven en hier binnen aantal dagen weer boven op zijn.

Ik baal. Ik baal gewoon dat al mijn lieve woorden, het vechten voor iemand, alle moeite die ik er altijd al in stak en afgelopen weken al helemaal neits uit hebben gemaakt. Ik vind het ZO raar dat hij hoe meer ik mn best deed en hoe liever ik werd steeds meer afstand nam en steeds bozer werd. Ik vraag mezelf hele dag af, weet dat ik het niet moet doen, of hij geen spijt heeft/krijgt. Of hij niet denkt aan alle mooie momenten en of hij die nutteloze ruzies nu echt zoo belangrijk vond om het allemaal op te geven..

Throw dirt on me and grow a wildflower
But it's "fuck the world", get a child out her
Yeah, my life a bitch, but you know nothing about her
Been to hell and back, I can show you vouchers
I'm rolling Sweets, I'm smoking sour
Married to the game but she broke her vows
That's why my bars are full of broken bottles
And my night stands are full of open Bibles
I think about more than I forget
But I don't go around fire expecting not to sweat
I'm high as a bitch: up, up and away
Man, I come down in a couple of days
OK, you want me up in a cage, then I'll come out in beast mode