Wanneer komt het nou eindelijk eens in mijn hoofd door dat het niet werkt, hij niet zal zijn wat hij was. Wanneer heb ik de kracht om het af te kappen.
Gisteren ruzie gehad die ik totaal niet begreep, hij bleef me maar afzeiken en zeggen dat alles om mij draaide. Vandaag kwam hij langs en hij vond het gek dat ik anders praatte dan normaal. Op een gegeven moment had hij me weer zo ver dat ik leuk deed. En toen ging hij afhouden. Ik voelde me vernederd en afgewezen.

Waarom had ik die hoop voor ogen dat het deze keer anders was. Waarom hou ik nog van hem na zovaak een gebroken hart gehad te hebben. Waarom weet ik al vanaf dag 1 dat t m ni menens is.

Vroeger was ik altijd goed in het schrijven van belevenissen, verhalen etc. Toen nam ik daar de rust voor. Als ik nu mijn blogs herzie merk ik dat het een wirwar van woorden is, nogsteeds kortsluiting in mijn hoofd en worstelend met gedachtens en gevoelens. Ik probeer voor de verandering deze keer even duidelijk op te schrijven where I'm heading.

ik was gister met mn ex naar kei duur hotel geweest
ik betaalde.
ook avond eten ontbijt everything betaald.
we liepen door stad, hij zag zn beste vriendin(die ik al ni mag omdat zij way too close waren back then)
hij kreeg rood hoofd bleef staan ging ineens druk met zn telefoon
zodat zij ons ni zag
dus ik zo wat doe jij nou joh.
kreeg ik een of ander zeververhaal over dat er iets met zn opa was en hij daar van schrok. Ik zo ja vast beetje toevallig enz hou nou eens op met die bs.

Volgens mij ben ik de slapste en verliefdste persoon op aarde. Nee dat neem ik terug zal wel niet aangezien iedereen op deze site knettergek is op zn ex. Damnit, donderdag op stap kwam ik m tegen. Heb hem zijn ding laten doen en we fietsten later naar huis. Tot 5u gepraat, gehuild en weer n heavy maar goed gesprek gehad dus. Ik vertelde m dat ik het op het moment niet zag zitten omdat ik hem vrij afstandelijk vond nog en kil. Dit is gebaseerd op ons sms contact want elke keer als we samen zijn is t fijn. Hij schrok er wel van omdat hij nu merkte dat ik zelf ook de stekker eruit kan trekken.

Ik ga waarschijnlijk het moeilijkste doen wat ik ooit in mn leven heb gedaan. Er mee stoppen terwijl ik nog zielsveel van iemand houdt. maar a.s ik eerlijk tegen mezelf ben. merk ik dat ik nu gewoon niet lekker in mijn vel Zit. Toen het uit was en ik er aan wende ook al mistte ik m, straalde ik, stond ik stevig in mn schoenen, lukte alles. Nu twijfel ik, ben ik onzeker, en wacht ik op iets wat onbereikbaar lijkt. Dat wil ik niet. Ik ben het wel waard om voor te vechten.

Gisteravond is mijn ex langs geweest. Hij kwam vanuit het trainen dus hij ging douchen. Daarna zijn we naar de mcdrive gecruised en zitten lachen in de auto om vervolgens bij mij een sigaretje te roken en filmpje te kijken. We hebben tot half 4 snachts heel lang gepraat. Over voornamelijk wat er mis liep waarom en hoe we ons erover voelde. Deze gesprekken zijn zeldzaam voor ons. Hij zei dat hij wist dat hij moeilijk was en dat k het lastig heb maazr dat hij ook weet dat hij zo is.