The story of the heart.

afbeelding van Koi

Vroeger was ik altijd goed in het schrijven van belevenissen, verhalen etc. Toen nam ik daar de rust voor. Als ik nu mijn blogs herzie merk ik dat het een wirwar van woorden is, nogsteeds kortsluiting in mijn hoofd en worstelend met gedachtens en gevoelens. Ik probeer voor de verandering deze keer even duidelijk op te schrijven where I'm heading.
Ik spreek mijn ex nu weer..1.5 maand denk ik. Afgelopen week 6x gezien. Ga met hem stukjes lopen, ijs eten, naar terrariazaken om beesten uit te zoeken, naar hotels om ff tot rust te komen te chillen, eten en kletsen, naar de bios etc. Maar alsnog voelt het raar..
Ik ben erg in de war merk ik aan mezelf sinds hij weer terug in mijn leven is. Ik had mijn eigen appartement geregeld in de stad waar ik studeer en had hier eerst enorm veel zin in, nu spookt het hele tijd door mijn hoofd hoe het dan met mijn ex moet. Ik had mijn rust gevonden na 3 maanden geen contact, ook al zat mijn ex nog iedere dag in mijn hoofd en mistte ik hem. Nu ben ik die rust kwijt omdat hij niet matched in a way met mijn vrienden en ouders. Dat is iets wat voor veel stress zorgt bij mij. Daarnaast weet ik van mezelf dat ik snel alles om een bepaald persoon laat draaien als ik echt gek op diegene ben. Vanuit mijn therapie weet ik dat dit te maken heeft met bepaalde "trauma's uit mijn verleden" zoals zij dit noemt. Waaronder bang voor afwijzing, sterk gevoel van verlating zelfs bij de kleinste dingen zoals ik heb vandaag geen tijd om af te spreken etc.
Dit is iets wat in mij zit en verder los staat van mijn ex. Iets wat ik alleen een plek zal moeten geven en mee zal moeten leren leven. Wat wel te maken heeft met mijn ex is dat hij het niet makkelijker voor me maakt om hier mee om te gaan, omdat hij juist sterk die negativiteit oproept omdat hij erg veel van dat soort afwijzingen geeft en weinig bevestiging. Daardoor ga ik twijfelen aan mezelf en word ik onzeker waardoor mijn rust verdwijnt.
Dit is echter wie mijn ex is, en het is wie ik ben. Hij weet van zichzelf dat wij zo zijn en hij zegt dat hij die dingen zelf moet veranderen en ik weet dat ik het moet veranderen.
Alleen ergens spookt het nog steeds in mijn hoofd dat ik hier echt niet verstandig aan doe allemaal. Mede door dat onderhand de halve mensheid me hier voor waarschuwd maar ook omdat ik zie dat t bij mij een hoop overhoop haalt. En er zijn bepaalde dingen die ik gewoon MOET doen, voor mezelf. Zoals mijn studie.. Dat gaat komend jaar heel heftig worden omdat ik 4 vakken niet heb gehaald door het gedoe met mijn ex, depressie etc. Die moet ik volgend jaar inhalen als ik nog in aanmerking wil komen voor de master die ik had uitgekozen. Daarnaast zal ik moeten werken naast mijn studie wil ik mijn appartement, studie, boeken, verzekeringen etc willen bekostigen. Wil ik dit combineren met een sociaal leven, wat zeker voor iemand zoals mij erg noodzakelijk is hou ik weinig tijd over ben ik bang.
Maar mijn hart..mijn gevoel voor mijn ex/lover hoe noem je dat.. gaat niet weg. En ik kan in mijn eentje er geen punt achter zetten omdat ik het niet echt wil. Ik heb nooit gewild dat hij uit mijn leven ging en wil dat nog steeds niet. Iedere dag dat het over was ben ik door gegaan maar ook stil blijven staan bij wat we hadden. Er was niets of niemand dat hetzelfde voelde als wat ik met hem had en ik bleef het koesteren hoewel het over de tijd wel een plekje kreeg.
Een vraag is het niet die ik hier stel, aangezien ik nu onderhand na al die jaren heb uitgevonden dat wat iedereen ook zegt, blijf weg van hem, het juist het gene is wat ik niet doe.. Ik wilde alleen mijn hart uitstorten omdat mijn hoofd zo overvol zit met issues rond mijn ex en huidige leven.
En dan zit een vriendin van me ook nog heel de tijd in mijn hoofd, zeggende dat ik te serieus in het leven sta en teveel over alles nadenk en op die manier van een klein iets een probleem kan zien. Kan mezelf hier ook wel in vinden en vraag me af of ik dit ook weer op mijn ex toepas.. En als ik alles niet meer zou hebben met die trauma's etc en serieuze gang van zaken het dan wel gewoon fijn en goed ging met mijn ex...

afbeelding van Dirk30

Ik begrijp je volledig!!! En

Ik begrijp je volledig!!! En met begrijpen bedoel ik de emphatie voor jouw gevoelens. Maar mag ik 1 ding zeggen: zelfkwelling. Ken je dat??

afbeelding van Koi

@ drik30

Ja dat ken ik. Heb je idee dat ik dat doe? If it is, I dont think I can stop it

afbeelding van kiki70

Koi

Je kan het wel stoppen door weer van jezelf te gaan houden..je bent het even allemaal kwijt.

Sterkte

Kiki

afbeelding van Dirk30

Ja ik vrees dat je dat aan

Ja ik vrees dat je dat aan het doen bent. Je bent jezelf helemaal aan het wegcijferen. Mentale zelfhygiene is belangrijk maw je moet het kunnen loslaten. Wat je nu aan het doen bent is je gedachte constant aan het voeden door hem te zien enzo. Je bent jezelf ook valse hoop aan het geven. Vind het zelfs gek dat hij dat zelfs niet beseft. Weet je, ik mis haar veel minder dan een maand geleden en soms voel ik mij daar schuldig over. Maar ik weet dat ik nu emotioneel veel sterker sta. En zo moet het met jou ook worden.
Ik kan allerlei tips en zo geven maar dat haalt niets uit. Je houdt van hem. Je begon net je leven op rails te krijgen en nu laat je hem toe om het weer op zijn kop te zetten.