kijk nog eens even terug naar de blog die je vorige keer schreef:
'Ik ga waarschijnlijk het moeilijkste doen wat ik ooit in mn leven heb gedaan. Er mee stoppen terwijl ik nog zielsveel van iemand houdt. maar a.s ik eerlijk tegen mezelf ben. merk ik dat ik nu gewoon niet lekker in mijn vel Zit. Toen het uit was en ik er aan wende ook al mistte ik m, straalde ik, stond ik stevig in mn schoenen, lukte alles. Nu twijfel ik, ben ik onzeker, en wacht ik op iets wat onbereikbaar lijkt. Dat wil ik niet. Ik ben het wel waard om voor te vechten. En aangezien ik geen persoon ben om maar rustig af te wachten, ik krijg dan echt kortsluiting met mezelf moet ik hier een punt achter zetten en voor mezelf kiezen. Ben er nog niet uit hoe ik het ga doen. Ik dacht ik begin maar weer met wat ik eerst ook deed, gewoon 30 dagen geen contact en dan nog langer niet en doorzetten. Maar wat ik doe als hij contact zoekt..dat weet ik niet..'

Ik zeg volhouden meid, laat die jongen gaan want hij is niet goed voor je. Je vrienden en je ouders zijn er tegen. Dat is niet voor niks! Je schrijft het alweer: hij heeft zoveel voor jou kapot gemaakt en je kunt het nu eigenlijk ook niet aan om op deze manier met elkaar om te gaan, je verliest jezelf in hem. Dat is een ongezonde afhankelijkheid, geen gezonde relatie, lijkt mij.

Nu ook weer: niet officieel samen? Wat is dat voor onzin, sorry hoor. Hij moet gewoon voor je gaan of niet. Jij zit maar af te wachten, laat alles van hem afhangen en elke keer als ie weer even lief is ben jij weer in love en begint het van voren af aan. Sorry voor de directe woorden... ik kan het nu wel zeggen maar je moet het zelf doen. Je laat hem elke keer zelf weer toe, je belooft jezelf keer op keer dat je het niet meer gaat doen en dan ga je toch weer met hem uit. En als hij denkt shit nu loop ik de kans dat zij de stekker eruit trekt, doet ie weer even lief, maar zit er echt een stabiele toekomst in? Je pijnigt jezelf keer op keer.... Wat zegt je therapeut hierover, dat je weer contact hebt?

Het rare is da ik mijn ex volledig herken in jouw situatie.

Ouders van ex vonden mij leuk in het begin, maar we (ik en mijn ex) hadden eens ruzie, mijn ex verteld alles aan haar pa en ja je kunt al raden ... was niet geliefd meer. Dan een aantal vriendinnen van mijn ex die mij om één of ander reden niet konden uitstaan, misschien jaloezie. En ook dezelfde gedragskenmerken, ze is kwetsbaar, gevoelig, afhankelijk, trekt alles héél persoonlijk aan terwijl het niet zo bedoeld was. Het ging bergaf. Maar ze was wel verliefd en we hadden echt leuke momenten gehad.

Ze trapt het af met veel gehuil en tsja t is wel klote als je elkaar dan nog graag ziet. Maar ik heb ook iets van, alléz t is nu ook niet volledig mijn fout, ze was gewoonweg niet erg stabiel en impulsief. Ik had misschien actief iets aan de situatie moeten doen, zoals praten met de ouders en vriendinnen. Mr ergens dacht ik van ze kan zelf onafhankelijk haar mening vormen aangezien zij uiteindelijk de persoon is die mij het best kent.

Raad dat ik je geef. Er bestaan geen "perfecte" vriendjes, iedereen heeft onvolmaaktheden. Werk een beetje aan jezelf. Een relatie werkt alleen als BEIDEN iets doen aan hun onvolmaaktheden. Belangrijkste blijft en is of er gevoelens zijn tussen jouw en je vriend. Dat je dat ZELF moet uitmaken, en niet gemanipuleerd wordt door anderen, ook niet door familie en je vriend. Nagaan of hij je werkelijk graag ziet.

Ik geloof niet in het argument "ik maak het uit, omdat ik meer tijd nodig heb voor mijzelf", in de meeste gevallen en binnen de kortste keren begint men een relatie met iemand anders. En wat dan? Dan moet je dan ook weer investeren hé en dan ga je weer onvolmaaktheden ontdekken. Is het misschien niet zo dat een deel van het probleem bij JOU ligt? Denk er eens over na, want als het zo is, ga je nooit een lange stabiele relatie tot je ouwe dag kunnen hebben. Zoals mijn ex, 4de relatie da ze nu verbroken heeft, met mij was het nog het langste (5 jaar) aangezien ik echt een begrijpend iemand ben die compromissen kan sluiten. Ik heb haar nog willen zeggen (maar uiteindelijk toch niet gedaan want dan wordt het inderdaad wat natrappen) laten we binnen een paar jaar spreken, zit je aan je zesde relatie!

Het is geen kritiek, gewoon om eventjes over na te denken, 1 op 2 huwelijken eindigen op een scheiding en grote deel ervan zijn vechtscheidingen. We leven in een periode waar de optie "uitmaken" veel te gemakkelijk wordt gebruikt.

Mijn mening.