Ik voel dat ik stappen in de juiste richting aan het zetten ben. Gisteren kwam de meest bevrijdende gedachte sinds lange tijd in me op: "hij is niet jouw grote liefde". En dat is ook niet: ik bedoel maar.. Welke grote liefde zegt jarenlang dat jij de liefde van z'n leven bent en heeft na amper 3 weken na de breuk al een ander? Welke grote liefde gaat praktisch vreemd en houdt nooit echt rekening met jou? En welke grote liefde heeft nog eens niet het lef om na 8 jaar een relatie te hebben, gewoon in persoon naar je toe te komen om je een gelukkige verjaardag te wensen? Juist ja...

Hoi ldvd'ers

Een tijdje geleden heeft m'n ex contact met me gezocht en sindsdien zit ik eigenlijk een beetje in zak en as. Ik verjaar over een paar dagen, maar heb er totaal geen zin in. Het is de eerste keer in 8 jaar dat ik dit zonder hem vier en dat doet echt pijn.

Het ging de laatste tijd vrij goed met mij, ik had nog wel dagen dat ik me iets minder voelde, maar die werden zeldzamer. Tot vrijdagnacht.

Mijn ex begon via whatsapp te praten en ik reageerde hier in eerste instantie nogal kort op, maar omdat hij bleef praten is het gesprek anders uitgelopen. Wat hij allemaal zei tot het gesprek liet me echt verward achter. Bovendien stelde hij voor om zaterdagnamiddag af te spreken om bij te kletsen. Hier ben ik op ingegaan.

De laatste dagen ging het wel vrij goed met me, school is terug begonnen. Dus je hebt nu terug genoeg werk om handen... Maar de laatste twee dagen voel ik me weer belabberd en moet ik vaak aan hem, ons denken. En op zulke dagen dan heb ik nergens zin in.

Ik vraag me af hoelang dit nog gaat duren. Niet hoelang het nog gaat duren voor ik iemand anders tref, maar gewoon dat nare gevoel. Het aan hem/ons denken. Ik ben nu 7 maanden vrijgezel en het is pas sinds de laatste weken dat ik durf zeggen dat ik me beter voel. Oké, ik heb nog wel dagen dat het me echt niet gaat, maar toch.

Zodus, gisteren naar festivalletje geweest met vrienden. Supergezellig tot ik m'n ex (die nota bene 2 meter van ons afstond) tegenkwam met z'n vlam. Het ergste vond ik dat hij niks kwam zeggen nadat we met elkaar gesproken hadden zodat we in de toekomst op een normale, degelijke manier met elkaar zouden kunnen omgaan... Was best teleurgesteld en verdrietig. Ik kwam thuis en laadde m'n gsm op en zag dat hij via whatsapp getypt had dat het hem speet dat hij niks was komen zeggen, maar dat het misschien wat te vreemd zou zijn.

Alles gaat goed, en dan opeens overvalt het me. 8,5 jaren is toch wel een lange periode. Het is akelig als ik merk dat de herinneringen aan hem niet meer zo scherp zijn, dat deze herinneringen aan het vervagen zijn. De pijnlijke, meestal de "mooie" herinneringen blijven echter wel bestaan.

Dan denk ik dat het met me de goede richting uitgaat (positief blijven denken ), dan word ik de volgende dag wakker en besef ik dat ik gedroomd heb over m'n ex. En dat het een happy together droom was. Balen.