De laatste dagen ging het wel vrij goed met me, school is terug begonnen. Dus je hebt nu terug genoeg werk om handen... Maar de laatste twee dagen voel ik me weer belabberd en moet ik vaak aan hem, ons denken. En op zulke dagen dan heb ik nergens zin in.

Ik vraag me af hoelang dit nog gaat duren. Niet hoelang het nog gaat duren voor ik iemand anders tref, maar gewoon dat nare gevoel. Het aan hem/ons denken. Ik ben nu 7 maanden vrijgezel en het is pas sinds de laatste weken dat ik durf zeggen dat ik me beter voel. Oké, ik heb nog wel dagen dat het me echt niet gaat, maar toch.

Ik heb echt schrik voor de toekomst, ik zie me niet met iemand anders samen en ik vrees er echt voor of die speciale persoon mijn pad wel zal kruisen. Het is niet per se dat ik nu iemand zou willen, want ik ben nog niet klaar voor een nieuwe liefdesrelatie, maar ik mis wel iemand die aan mij denkt. Ik zie nu al wat tegen de komende maanden op. De kerstperiode, oudejaar, m'n verjaardag. Het is voor het eerst in 8 jaar tijd dat ik die "alleen" doorbreng. Zonder die speciale persoon aan m'n zijde.

Aan de andere kant dwing ik mezef nu om te genieten, "je komt wel iemand tegen maar geniet nu eerst." schiet er dan door m'n gedachten. Het houdt me soms wel wakker 's nachts, die onzekerheid. Ik haat onzekerheden in het leven, maar ik vrees dat dat er nu eenmaal bijhoort...?