Hey kiki
Het is moeilijk om 'normaal' te doen tegen elkaar als je uit elkaar bent. Na enkele jaren lukt dat wel beter, maar zeker in het begin slaan je hart en je gedachten tilt. Dat was bij hem misschien ook zo. Ik vond het wel goed dat hij je een smsje stuurde, teken dat hij je nog niet vergeten is en wel degelijk om je geeft. Maar hij gaat ook verder met zijn leven blijkbaar en dat moet jij ook doen. Neem nu maar aan dat het nog wat tijd zal kosten voor jullie weer normaal kunnen doen tegen elkaar en tot die tijd probeer je hem zo weinig mogelijk aandacht te schenken... Het is verdomd lastig, maar je kunt het meid! Inderdaad, kopje omhoog en blijven gaan! liefs

Hoi Kiki,

Heel herkenbaar, de situatie die je beschrijft. Toch zijn er 2 kanten aan. Mijn ex heb ik leren kennen op dansfeesten. We hadden 1 1/2 jaar een moeizame relatie omdat zij zich niet wilde binden dus het was een knipperlicht: aantrekken en afstoten. Toch bleef ik hoop houden dat het stabiel zou worden (naïef kan je zeggen) tot het moment dat ze me definitief inruilde voor een "contact dat ze voor mij al had ontmoet". Al eerder waren we uit elkaar gegaan en via vriendschap toch weer bij elkaar gekomen, heel verwarrend. Accepteren dat het nu écht uit is, lukt daarom niet zo best maar ik moet toch verder.
Ik ging een avondje dansen in een club waar meestal workshops aan vooraf gaan - ik doe biodanza. Was ik echt aan toe, ff uit het denken en terug naar mijn kern. Ik wil mijn zacht heid behouden en vooral niet verzuren na een afwijzing. Bleek zij daar ook te zijn. Dan voel je je dus niet meer vrij in je beweging. Zij kwam met een lach van oor tot oor op mij af, blij me te zien (en helemaal goed in haar vel want lekker vakantie, nieuwe auto een vers vriendje) ik voelde mezelf bevriezen en ja, uitgelachen - dat is mijn perceptie, ok. Tijdens een intieme oefening gedurende de workshop kwam ze naar me toe, we keken in elkaars ogen en omhelsden elkaar. Maar ik zat volkomen op slot, ik kon niet huilen en ook geen liefde voelen. Na de workshop was het vrij dansen en kwam - blijkbaar - haar nieuwe liefje ook de dansvloer op: ik stond helemaal aan de andere kant van de dansvloer te dansen, werd af en toe gade geslagen door haar. Ik ging maar vroeger naar huis dan ik gepland had, dit was niet waar voor ik gekomen was.
Probleem is dat ik haar vaker zal tegenkomen als ik naar dit soort dansfeesten ga. Misschien dat het slijt met de tijd, zoals men wel zegt. Ik zou best vriendschap willen maar ik denk niet dat het er in zit.
Wat ik je wilde laten weten is, dat als zij mij die avond een smsje had gestuurd dat ze het jammer vond dat het zo was gelopen en me sterkte wenste of zo dan zou ik niet zo'n kater hebben gehad. Nu was het gewoon mijn probleem, veel succes er mee. Hoe klote kan je je voelen?