Lieve mensen,

Nou zeg vandaag was de dag. Ik zou hem weer zien voor het eerst in maanden. Zijn plan, niet het mijne. Toen hij het voorstelde schoot ik echt compleet in paniek. Ik had echt geen idee hoe ik zoiets zou moeten doorstaan. Maar goed, toch maar ja gezegd onder het motto: je kan altijd afzeggen (en hem blij maken met een dode mus, vind ik ook geen probleem).
Gisteren had ik toch besloten hem te zien. Eigenlijk wilde ik toch nog graag een soort afsluiting in de zomer. Het voelde wel als de juiste tijd (gisteren had ik een soort positieve vibe, iedereen sprak me ook aan op straat, geweldig). Omdat ik liever niet in tranen uitbarst voor zijn ogen (ik kom liever sterk over, overal mag ik instorten maar niet voor zijn ogen), maar wel graag wat laatste dingetjes kwijt wilde heb ik dit opgeschreven in een brief (zie vorige blog). Ik was erg tevreden met de brief, het dekte precies de lading. Verder had ik op deze site een heel mooi gedichtje gevonden (thanx liezzie), dat heb ik erbij gestopt. Mijn emobom was klaar.

Morgen zie ik hem. Hij vroeg het opeens na een sentimenteel msn gesprek waarin hij liet blijken dat hij me toch wel miste. Ik heb afgesproken, maar twijfelde alsnog om te gaan. Nu heb ik besloten dat het een afsluiting gaat worden. Alles valt opeens samen. Ik zit weer goed in mn vel, het voelt goed. Ik heb net iets anders ook afgesloten. Mijn ex en ik zijn nooit echte praters geweest. Iig niet in de relatie (ervoor in de vriendschap wel raar genoeg). Ik hou de laatste herinnering liever goed. Dus ik wil ook niet alles oprakelen als ik hem zie. Dus heb ik besloten een brief te schrijven en die dan erna te geven. Ik ga kijken naar zijn nieuwe kantoor, ik drink thee, ik wil praten over koetjes en kalfjes, ik geef de brief en ik ga (ik hoop geen tranen). Hopelijk is het dan voor nu over. Het voelt iig wel redelijk klaar. Tijdens mijn ergste verdriet heb ik veel aan deze site gehad. Daarom voelt het goed om mn laatste actie ook te plaatsen (ook een afsluiting, cirkel is rond). Vandaar dat ik het doe. Ik heb deze brief in een opwelling geschreven, het voelt voor mij goed. Ik ga het ook niet meer veranderen. Mensen hebben er vast hun mening en andere gedachten bij, maar dit is het voor mij. Ik heb soms wat woorden van de site 'geleend'. Bedankt daarvoor. Het gaf verduidelijking. Verder iedereen bedankt en succes verder.

Hoi,

Dit lijkt een beetje op hoe het nu is, wilde het ergens posten, niet waar hij kan lezen, hier dus. Herkent iemand dit? Zo raar eigenlijk. Ik mis hem, maar het is net alsof het nooit is geweest. Hij is door en heeft niet eens door dat hij me nog raakt. Alsof wij nooit geweest zijn, jammer dat ik het me nog wel herinner en zoals we in het begin waren alles was wat ik zou willen. Het is beter zo, maar pijnlijk. Alsof we nu vreemden zijn, na ja alles wat in het liedje staat, pf wat een wijsheid altijd in die songteksten :-s

"Like I Never Loved You At All"

Where, where are the stars?

Hoi allemaal,

Eigenlijk gaat het al best lang goed bij mij. Ik heb een tijdje veel steun gehad aan de site, maar sinds ik aan complete radiostilte deed, ging het wel goed. Toch deze week weer een dipje.
Wat panic ook al zei, de vervelende data. Hij was jarig afgelopen zaterdag. Ik heb erg lang getwijfeld of ik een sms zou sturen. Eigenlijk stuur ik altijd mensen smsjes als ze jarig zijn. Leek me dus een heel groots signaal om niks te sturen. Dat wilde ik niet, dus een redelijk normale sms.
Ik hoorde niks van hem. Vond ik wel een beetje irritant, want het was voor mij echt een big deal om iets te sturen. Ik hoopte gewoon een bedankje, zovan: bedankt voor je sms, hoe gaat het ermee? ik heb een feestje gegeven, het was gezellig. Afgelopen week kreeg ik een mailtje. De inhoud is een beetje raar. Het begint over muizen (klinkt raar, maar is iets waar we allebei heel panisch om zijn en normaal elkaar altijd over belden) en dan opeens out of the blue de mededeling dat hij het wel raar vond ik er niet bij was op zn verjaardag, voor het eerst in 4 jaar. Rare mail. Ik heb het ook wat mensen laten lezen, ze vonden het ook een vage mail. Misschien is het ook nooit goed hoor, alleen dit was ook niet prettig om te lezen.

De lompe eikel heeft me net verteld dattie zn nieuwe vriendin ontmaagd heeft. Ik had van zn beste vriend begrepen dat het meisje wilde wachten tot het huwelijk, maar blijkbaar hebben de hormonen toch overwonnen. Dit was niet zo fijn om te horen. Het is nu drie maanden uit en het doet mij nog wel pijn. Dit was even too much information. Oke boosheid overwint weer, verdriet om de lieve leuke jongen is nu even weg.
BAH.

Zucht. Hele diepe zucht. Ik ben net thuis, na drie maanden dacht ik het aan te kunnen. Het begon heel goed. We hadden afgesproken. Blij en gezellig. Af en toe moest ik tussendoor naar de wc, maw even een traantje wegslikken, maar dat merkte hij geloof ik niet. Na borrel samen wat gegeten. Nog steeds gezellig. Helaas is hij nog steeds verliefd op die troela. Hij kijkt wel nog heel leuk naar me. Toen we naar huis gingen liepen de tranen echt openlijk over mn wangen. Ik dacht dat ik verder was, maar het was toch een beetje veel. Hij had ook tranen in zn ogen, maar zegt dat dit komt omdat hij er niet tegen kan als ik huil.