Het is nu ondertussen al meer dan een jaar uit tussen ons. En nog steeds voel ik me niet gelukkig, voel ik me niet goed in mn vel. Het is alsof hij me echt om zeep geholpen heeft. Ik kan precies niet meer gelukkig zijn, ondanks dat ik echt wel leuke dingen doe!

Voel me nog steeds enorm afgewezen en de woorden "ik zie je niet meer graag" staan nog steeds in mijn geheugen gegrift!

Het is nu bijna een jaar geleden dat we uit elkaar gingen en de gevoelens die ik nog steeds ervaar zijn zo frustrerend.
Ik ben nog steeds echt woedend op hem. Daar tegenover staat dat ik hem soms echt nog mis! Ik begrijp dit niet. Na een jaar nog zo heftige emoties voelen!

Ik heb het gevoel dat ik zo één of andere gefrustreerd en depressief mens begin te worden en ik wil helemaal zo niet zijn! Maar de gevoelens van kwaadheid zijn er en ik kan er zeer moeilijk mee omgaan!

Ondertussen is het bijna een jaar geleden dat ik en mijn vriend uit elkaar gingen. Hij zag onze relatie niet meer zitten doordat we te veel ruzie hadden. Ik was te snel kwaad volgens hem (kan hem daar ook niet volledig ongelijk ingeven). Verder geen erge dingen gebeurd in onze relaties in de zin van ontrouw, leugens, bedrog, ... . Na onze breuk heeft hij me nog enkele maaden aan het lijntje gehouden en zijn er meer en meer ruzies gekomen. Er is echt vanalles gebeurd. Nu hebben we eigenlijk zo goed als geen contact meer.

Ik hoop dat ik jullie ondertussen nog niet verveel met mijn schrijfsels .

Maar ik merk wel dat het me goed doet om mijn gevoelens/gedachten eens van mij af te schrijven en om tips en begrip te krijgen van jullie.

Elke dag blijft echt een strijd, een strijd tegen die constante gedachten, die constante pijn ... . Gans de situatie blijft in mn hoofd spoken. Mijn vertrouwen in mezelf is weg, vertrouwen in de liefde ... weg, vertrouwen in anderen mensen ... weg.

Hallo,

Ik heb een enorme schrik dat ik nooit nog iemand vind zoals mn ex. Dat ik nooit nog zo gelukkig zal zijn met iemand als met mijn ex. Hij was één uit de duizend. Waarschijnlijk denken jullie allemaal dat is net zo typisch aan liefdesverdriet. Dat zal misschien ook wel zo zijn maar het voelt aan alsof het écht zo is dat ik nooit nog gelukkig zal worden met iemand, dat ik ooit nog verliefd zal kunnen worden op iemand.

Ik voel me echt heel erg schuldig ivm het einde van mijn relatie. Ik heb echt het gevoel dat ik mijn kans op geluk zelf verpest heb door mijn gedrag. Na de breuk verweet ik mijn ex ook telkens dat hij me afwees. Waarom deed ik dat. Waarom hield ik niet de eer aan mezelf en aanvaardde wat hij zei. Telkens dat hij me afwees werd ik kwaad ... en dan stuurde ik hem boze smsen ... . Waarom??? Zijn er nog mensen die dit ook gedaan hebben?

Het leven kan soms zo verdomd oneerlijk en klote zijn! Je moet over je problemen en gevoelens praten zeggen ze, dat helpt in het verwerken. Ja is leuk om dan telkens het deksel op de neus te krijgen van je eigen vriendinnen omdat je weeral aan het "zagen" bent. Het is maar liefdesverdriet zeggen ze dan, er zijn veel ergeren dingen in het leven. Tjah dat is waar maar als je alles zo bekijkt moet je nooit nergens verdriet om hebben of je druk om maken want er zijn ALTIJD dingen die je kan bedenken die erger zijn! Op momenten dat je het zo hard nodig hebt voel je je zo verdomd alleen.