Ik hoop dat ik jullie ondertussen nog niet verveel met mijn schrijfsels .

Maar ik merk wel dat het me goed doet om mijn gevoelens/gedachten eens van mij af te schrijven en om tips en begrip te krijgen van jullie.

Elke dag blijft echt een strijd, een strijd tegen die constante gedachten, die constante pijn ... . Gans de situatie blijft in mn hoofd spoken. Mijn vertrouwen in mezelf is weg, vertrouwen in de liefde ... weg, vertrouwen in anderen mensen ... weg.

Hij heeft me alles afgepakt, eigenlijk heeft hij momenteeel echt mn leven afgenomen. Ik heb nergens plezier aan, kan nergens nog van genieten, maak me constant zorgen. Al mn plannen, dromen, ... Alles is weg ... . Het is echt geen leven zoals het nu is. Iedereen zegt dat het ooit wel gaat beteren. Ergens weet ik dit wel maar toch is het moeilijk te geloven. En ook ... wanneer gaat het beteren, hoe lang gaat het nog duren ... Hoelang houd ik deze situatie nog vol ...