Hallo Jess, bedankt voor je duidelijke reactie. Dit biedt mij ook een totaler beeld van de situatie.

Het is inderdaad, en bijna onbeschoft maar wel duidelijk om zo te horen dat iemand echt niet meer met je door wil. Ik kan me voorstellen dat je dan meteen gaat denken: wat heb ik dan gedaan waardoor hij dit zo zegt? Natuurlijk is het, in heel je leven eigenlijk, met je ontwikkeling bezig te zijn en wat je wel en niet goed doet of wat beter kan. Maar eigenlijk moet je op een punt komen dat je denkt: oke, ik heb wat meer inzichten over mezelf, maar ik verdien iemand die me wel in mijn volledigheid neemt. Met de goede en de minder goede kanten. Want geloof me, het is echt niet zo dat als jij je nu helemaal gaat "veranderen" omdat dat zogezegd "moet", dat het dan "beter" is. Je bent wie je bent en daar moet je trots op zijn. En dan bedoel ik niet dat als je een ruzie hebt of maakt dat je dan maar door moet gaan, maar meer als algemeen advies: je verdient iemand die jou in zijn totaliteit geweldig vindt. DUs misschien is het iets anders dan waar ik het over had (karakters die niet bij elkaar passen), maar is het meer dat jij beter af bent met een "ander soort" persoon waar jij gewoon wel jezelf kunt zijn. En dat gun ik je heel erg.

Beetje lastig om een voorbeeld te geven, het is ook alweer een tijdje geleden (2007 kregen we een relatie, tot 2010 ergens ongeveer). Het ging soms om een simpel dingetje als: ik vind het leuk als je een strikje doet ipv. stropdas tijdens het gala. Mijn vriend weigerde en ik ging daar dan extreem in door. Natuurlijk snap ik wel dat ik dat echt niet had moeten doen en niet zo had moeten ontploffen, en dat heb ik (toen ook natuurlijk) ervan geleerd. Maar het was niet alleen maar mijn schuld destijds qua ruzies, we hadden ook erg vaak ruzies omdat hij buitensporig jaloers was. Zo bedoel ik het dus: iedereen heeft zo zijn plussen en minnen. Het is net de vraag bij welke persoon het goed past. En dat was dus met mijn ex niet zo en dat lijkt tussen jou en je ex ook niet zo en eigenlijk moet je juist blij zijn dat je de kans krijgt dat je dalijk een andere lieverd (als jij er klaar voor bent!) tegen komt waarbij het echt veel fijner en met meer respect voelt.

Pas er ook voor op dat je eventueel in een volgende relatie (in de toekomst als je daar dus klaar voor bent) constant op jezelf gaat letten hoe je het goed moet doen. Dus als je voelt dat je ergens niet mee eens bent, dit inhouden of gewoonweg in stilte verwerkt. Jezelf dus enorm tegenhoudt. Ik weet niet precies hoe ik dit moet zeggen, maar ik had in mijn nieuwe relatie (sinds 2012, dus 2 jaar na mijn ex) echt heel erg veel last van. Ik was zó extreem onzeker (omdat ik mezelf dus ook zo de schuld in de schoenen schoof) dat ik zoveel van mezelf en tegelijkertijd van hem begon te eisen, ik was echt totaal mezelf niet meer. Iedere keer haalde ik mijn eigen gevoel onderuit omdat ik dacht dat ik hem dan weg zou jagen, zoals i kdat gevoel had bij mijn ex. Terwijl ik toen dus uit volle macht probeerde zo goed mogelijk te zijn voor mijn huidige vriend omdat ik anders bang was dat 'ie ging lopen, werd ik juist alleen maar moeilijker en wanhopiger. Ik hing ook echt heel mijn leven aan hem. Terwijl op dit moment (en dat heeft serieus 2 jaar geduurd bijna) ik me veel zelfverzekerder voel, en veeel minder afhankelijk, en dat is ook echt goed voor onze relatie. De basis is dat je het voor jezelf doet, en niet voor de ander. Maar misschien ga ik er nu te ver in door. Echter, ik herken je gedachtes dus ik wil je er alleen amar voor behoeden.

Conclusie, volgens mijn mening dan: je kunt natuurlij kaltijd over jezelf nadenken voor je ontwikkeling, en neem die puntjes mee, maar ga jezelf niet lopen veranderen en geloof me, uiteindelijk kom je iemand tegen waarbij je niet hoeft na te denken over alle puntjes van jezelf. Dan loopt het vanzelf en voel je de liefde, ook als je een keer vervelend bent geweest. Dat heb ik nu ook in mijn huidige relatie.