Soms wil ik m'n ex terug, met al z'n gebreken en onhebbelijkheden erbij, maar enkel zoals hij vroeger was (de eerste 2,9 jaren van onze 3 jaar samen)!
Van de persoon zelf die hij is, heb ik dus niet zozeer gehouden, maar wel van de man die ik die tijd heb gekend...de persoon die hij vreemd genoeg wel lang kon 'spelen' of 'zijn', maar dat bleek maar 1 zijde van hem te zijn.

Dit is echter mijmeren, dromen zoals ik deed toen ik een klein meisje was, dromen van mijn mens-geworden teddybeer die me het machtigste gevoel ter wereld gaf, de heerlijkste momenten deed beleven, en de liefde deed voelen tot in z'n diepste kern.

Tu mi manchi, amore mio
tu mi manchi come quando cerco Dio
e in assenza di te
io ti vorrei per dirti che
tu mi manchi amore mio
il dolore ?ɬ® forte come un lungo addio
e l'assenza di te
?ɬ® un vuoto dentro me

Ik mis je, mijn liefste, er is een leegte in mij....

....in ogni lacrima tu sarai per non dimenticarti mai....

In elke traan zal jij zitten, zodat ik je nooit vergeet....

Je bent het mooiste dat ik ooit heb gevoeld, lieve K....

Lieve lotgenootjes,

Het is nu alweer 2 weken geleden sinds ik nog wat gepost heb hier. Ik ga proberen te omschrijven hoe de voorbije weken voor me geweest zijn, ook al weet ik zelf soms nog niet goed welke betekenis ik er aan moet geven. Het volgende berichtje zal dan ook nogal tegenstrijdige elementen bevatten?¢‚Ǩ¬¶.enerzijds door het gemis van m'n ex die (een groot deel van m'n hart) innam, als aanvulling op mezelf?¢‚Ǩ¬¶.anderszijds omdat ik nu m'n eigen weg zoek?¢‚Ǩ¬¶

Anderhalve week geleden was ?¢‚ǨÀúde' dag van onze definitieve ?¢‚ǨÀúboedelscheiding', ik heb mijn aandeel van ons appartement aan mijn ex doorverkocht. Ons appartement staat nu op zijn naam, maar ik zal het nog een half jaar huren van hem, in afwachting van mijn nieuwe stekje. Dit gebeurde allemaal rationeel, bij mij als in een roes, voor de notaris en voor m'n ex als een zakelijke deal. Zaterdag daarna is hij hier binnengeweest terwijl ik weg was, zonder dit aan mij te vragen. Heb hem bijgevolg een duidelijke heel beleefde mail gestuurd waarin ik hem erop wees dat ik nu huurder ben van hem dus dat hij ook mijn grenzen moet respecteren. Als hij nogeens zomaar binnenkomt, voelt dit niet ?¢‚ǨÀúveilig' en ?¢‚ǨÀúat ease' voor me, dus dan zal hij z'n sleutels aan mij moeten geven voor zolang ik het huur. Dat vond hij toch wel even heel ?¢‚ǨÀúpretentieus' van mij en hij was hierdoor verbaasd.

Ik lees soms hier op de site, dat je er - na de verwerking van je breuk- uiteindelijk sterker en beter uitkomt....
Eruitkomen wil ik sowieso (in de zin van zo goed mogelijk verwerken), dat is overlevingsdrang, maar zal ik dan ook sterker zijn?
Dat betwijfel ik eerlijk gezegd, heb w?ɬ®l veel bijgeleerd, nl. ben m'n drang om in het mooie en pure in een mens te geloven, volledig verloren, heb na?ɬØviteit moeten omruilen voor realiteit.

What doesn't kill you makes you stronger, dat is een feit, stronger staat dat in de betekenis van 'harder', meer gehard tegen verdrietige/pijnlijke situaties.... maar behoort het geloven in oprechtheid, liefde, loyauteit en trouw niet tot de essentie van een mens zijn streven? Van het mijne althans wel...(I know, idealist) En dat geloof heb ik niet meer, dus daardoor meen ik minder sterk te staan.

Even de voorbije dagen overdenken....dit weekend had ik mijn ex dus een sms-je gestuurd. Hij sliep blijkbaar al, dus heeft z'n nieuw vlam erop geantwoord: "Begrijp dat het moeilijk is te aanvaarden dat K. niet meer alleen is. Maar zo gaat jouw leven nu ook maar voorbij. Jullie mogen gerust nog vrienden zijn, maar met zo'n berichten zal dat moeilijker worden. Geef het een kans bij ons." Politiek correct geformuleerd, maar heel arrogant vond ik het.
Mijn klomp brak gewoon dat dat kind het in haar hoofd haalde om zijn GSM/ mobieltje vast te nemen en te gaan beantwoorden. Dat heb ik in die 3 jaar nooit gedaan!! Wat heeft ZIJ, degene die hij een paar weken kent, nu te beslissen over wel of niet vrienden mogen zijn? Wat haalt die zich in haar hoofd zeg? Ik heb hem dat ook gezegd dat zij hier niet in tussen moet komen en vooral...dat hij haar niet moet "laten" tussenkomen hierin.

?¢‚ǨÀúHet olijfboompje is heel erg gegroeid' zei hij?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶ en ik staarde naar het boompje in de tuin waarvan ik nog niet eens gemerkt had dat het zo gegroeid was?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶
Ik rook die vertrouwde geur weer toen hij naast me stond en we samen naar ons tuintje staarden?¢‚Ǩ¬¶

?¢‚ǨÀúHet olijfboompje is heel erg gegroeid' zei hij?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶.en dit terwijl alle bloemen en struiken er troosteloos en onverzorgd bijhangen sinds hij mij hier alleen heeft achtergelaten?¢‚Ǩ¬¶.De tuin niet meer onderhouden sinds hij de deur achter zich dichtsloeg?¢‚Ǩ¬¶..maar temidden van dit alles prijkt het olijfboompje, dat we ooit samen plantten, torenhoog ?¢‚Ǩ¬¶

Morgenavond komt mijn ex normaal gezien z'n post halen. Nu ben ik zo stom geweest dat ik hem een smsje heb gestuurd: 'Morgenavond maak ik fahita's. heb je zin om mee te eten? Het zijn er toch teveel voor mij alleen'

Dit stuurde ik heel gewoon, alsof er niets aan de hand is....
Hij moet me wel stapelgek verklaren dat ik dit doe na al het gebeurde.
Soms heb ik wel eens de neiging om bv als ik hem zie, iets geks te zeggen waar we vroeger samen om moesten lachen.
Nu wil ik dus aan alle ldvd-ertjes vragen: Doen jullie soms ook van die rare ontkennings-achtige dingen?

PS: Mijn fasen lopen verschrikkelijk door elkaar, ik zit toch wel al in de fase van depressie (eigenlijk al van het begin) maar soms flitst die eerste fase van ontkenning een paar seconden door m'n hoofd....het gevoel dat je nog steeds moet wakker worden uit een nachtmerrie.