Dank je lieve meiden...

Het was een heel verwarrende avond, met gemengde gevoelens, enerzijds fijn omdat we zonder ruzie met elkaar omgingen, anderzijds net moeilijk omdat ik weer een glimp van zijn mooie kant zag zoals ik hem 3 jaar heb gekend. Mede door het feit dat ik moeite deed om geen ruzie uit te lokken, ik liet hem los....en dat bracht hem dan precies weer wat dichter bij. Ik ben nu heel blij dat de praktische dingen eindelijk wat geregeld zijn op een manier waar we beiden mee kunnen leven. Tijdens de besprekingen, had ik m'n gevoel even helemaal opzij gezet en ben puur rationeel recht op m'n zakelijk doel afgegaan. Dat moest wel...want met m'n emoties erbij, zouden er enkel meningsverschillen ontstaan zijn en zou hij me weer op alle mogelijke manieren pijn gedaan hebben. Hij gedroeg zich net alsof hij een auto van een bevriende collega overkocht ofzo, totaal gevoelloos, maar niet onredelijk, zelfs toegeeflijk.

Achteraf hebben we rondgewandeld in ons appartement, alle spulletjes even bekeken, wie wat kon gebruiken en wie wat kreeg.
Alles ging goed zover..
Tot we op het einde naar ons tuintje keken en hij zei dat hij weg moest.
Ik zei dat ik een knuffel nodig had. Hij heeft me in z'n armen gehouden en toen ben ik gecrasht. Hij zei: "Maar je zei dat alles goed met je ging de laatste dagen? Waarom begin je nu te huilen? Je moet harder worden!" Ik riep hem terug en zei dat ik zoveel vragen had, maar hij zei:" Nee, nu niet, misschien later" en vluchtte weg.

Zo is het altijd, hij vlucht weg als er emoties boven komen, vertelde me dus dat z'n nieuwe vriendin heel anders is dan mij en dat ze niet over gevoelens praten. Dat hij er zich wel goed bij voelt maar niet weet of hij verliefd is, hij vroeg me trouwens ook 'wat verliefd zijn is' Wat een vraag....

Toen hij weg was, werd ik dus overspoeld door tranen, enerzijds van opluchting anderszijds van machteloosheid. Waarom heeft hij zoiets moois tussen ons weggegooid? We konden het allemaal hebben, maar nu kiest hij voor een vrouw die al een kindje heeft van iemand anders, waar hij elk weekend mee naar de speeltuin moet en lekker niet moet stilstaan bij z'n leven...misschien is hij gewoon zo en kan hij nu z'n rationele zelf zijn, wat het veiligst voor hem voelt. Hij leeft nu van dag tot dag zonder na te denken.

Ja, Panic, het was heftig, en ik begin weer te huilen nu ik dit neerschrijf. Ik hou nog zoveel van hem, maar moet hem helemaal loslaten, want dit brengt me geen stap verder. Hij wil niet bij me zijn en dat moet ik accepteren.

Ik had weeral zoveel bijgeleerd en ben tot nieuwe inzichten gekomen, door jullie nuttige raad en door hier op deze geweldige site jullie verhalen te lezen en m'n gevoelens te delen.
Maar nu voel ik me even weer heel klein en wil liefst ver wegkruipen, nu weet ik weer eventjes niet hoe het met me verder moet. Ik mis hem zo erg...maar ik wil voortgaan...verder kunnen...
Maakt dit allemaal deel uit van het proces?

Liefs,

italygirl

Hallo Katje,

Dank je voor je reactie. Zo zie ik het inderdaad ook.
Enerzijds symboliseert het boompje mezelf, het olijfboompje zoals er vele in Itali?ɬ´ staan (mijn -en toen ook ons- geliefde plekje waar we de mooiste vakanties beleefden), maar dat ook hier de kille stormen op z'n eentje trotseert en er zelfs sterker uitkomt.

Anderszijds staat het voor de liefde die ik voor hem voel, en die ik nu enkel nog kan bewijzen door hem los te laten en z'n eigen weg te laten gaan. Als ik ons stekje binnen een paar maanden verlaat en hij dan terug hier komt wonen, zal het olijfboompje er (hopelijk) nog steeds staan, maar dan voor hem....

x

Dank je Katje, zo hoop ik het ook...
En ik zal ook wel iets hebben betekend h?ɬ®...maar dat was het verleden, daar kan ik nu niks mee, just beautiful memories....

Bedankt voor je woorden Katje...die reminder idd...ik had het niet beter kunnen zeggen. Aangezien hij nu enkel nog met z'n ratio leeft, is hij allergisch voor emoties en zeker voor degene die hij wil bannen uit z'n leven h?ɬ®.

Ik begrijp ook wat je bedoelt met die laatste zin over die mening. Ik moet kijken naar wat voor me ligt, anders is alles voorbij voor ik het weet (dat zegt mijn ma me ook soms dat ik zo al veel tijd verspild heb).
Alleen is het zo dat dat me vaak verdomd moeilijk valt....alles op z'n tijd denk ik dan....alhoewel het nu al wel lang duurt

Morgen nogeens wat girlpowersongs draaien in de auto en luidkeels meezingen...

xxxx