Het gaat de laatste tijd best wel goed met mij, ondanks het lege gevoel wat ik nog vaker ervaar. maar als ik eerlijk ben.. is dat er ook al langere tijd geweest, ook tijdens onze relatie. Maar ik merk dat ik nog steeds dat gat heb wat in mijn hart geslagen is. Ik hield echt veel van haar en ik had veel voor haar over. En wat ik het raarste vind, is niks meer van haar weten.. de afstand..

Waarom voel ik me steeds zo leeg en verdrietig, onderliggend.. Ik voel me soms wel vrolijk en ik kan genieten, maar laatste dagen is het een eenzaam, knagend, pijnlijk gevoel van gemis wat me overvalt en overschaduwd. Ik ben er zo moe van, ik wil me niet meer zo voelen.. maar goed.. ik heb niet eens zin om te schrijven, maar doe het toch maar eventjes...... ik heb afleiding, plan leuke dingen, flirt zelfs weer een beetje, maar zelfs dat roept een groter gemis bij me op het missen van het gevoel altijd verbonden te zijn met een persoon, god weet hoe lang ik dat gevoel zelf nog had..

“True Love burns the brightest, But the brightest flames leave the deepest scars.”

Dear I.,

No matter what happened, what I felt for you was true love. Right now I'm thinking of you, dreaming away. Call me a dreamer, call me whatever you want, but my love for you was so deep.
I wish you the best, I'm not mad, not even sad, I'm ... okay... but hurt.

Deze mooie persoon wilde ik jullie niet onthouden Ze heet Sia, zangeres met heel mooie teksten en een heel eigen persoonlijkheid.. Voor de ex-en de tekst: 'you have been loves by someone good....' wij zijn goed zoals we zijn, alleen onze ex-en zagen het niet (meer) konden het niet aannemen, of vonden ons niet meer de juiste, maar we zijn goed zoals we zijn... (dit opschrijven, herhaalt het ook weer voor mezelf...)

"You Have Been Loved" - Sia

You shot me up, yeah
You filled my cup, oh
You sailed my boat

Ik heb mijn ex vandaag gezien.... vanmorgen heb ik haar vanuit de trein in 2 minuten een tas met laatste spulletjes aangegeven (zoals afgesproken) op weg naar school... en ik was heel nerveus, zo na 2 maanden. Het was heel erg raar... een kort gesprekje over haar haar wat ineens heel kort was. Wat is het ongelooflijk vervreemdend om nog even uit het raam te kijken en iemand te zien staan, die je recht aankijkt... die je zo goed kent... maar die zo veraf is gaan staan daarna was ik wel even aangedaan.....

Argh... vandaag best een fijne dag.. maar heb steeds pijn, missen, terugwillen naar toen, terugdenken enz... wil zo graag dat het weggaat. Maargoed, leuke dingen plannen... bezig blijven en vooral niet bang zijn dat wat ik voor haar voelde, nooit weer zo intens kan terugkomen... komt vast ooit.. voor een ander. Mensenlief.. wat een gedoe. Heb het even moeilijk. Wil haar aanspreken, op hyves kijken... zelfs in staat via via te zoeken naar een hyves van iemand waarvan ik denk dat ze er nu mee samen is............ slaat nergens op, is zelfkwelling..

Ik zet het nummer er vooral op omdat ik de tekst helemaal herken, maar zeker ook omdat ik respect heb voor deze zangeres; vind het soms ongelooflijk om te zien dat vrouwen die in mijn ogen heel sterk/onafhankelijk zijn... dezelfde ervaringen kunnen hebben.. EN dat ze er (sterker) uitgekomen zijn ... en hun ervaringen gebruiken voor mooie dingen als muziek. Dus het staat er niet zozeer op als huilnummer, maar mooie teksten kunnen mij gewoon helpen.............. en ja het doet toch al pijn, dan doe ik dat soms liever door een mooi (doorleefd) nummer te luisteren..