Het gaat de laatste tijd best wel goed met mij, ondanks het lege gevoel wat ik nog vaker ervaar. maar als ik eerlijk ben.. is dat er ook al langere tijd geweest, ook tijdens onze relatie. Maar ik merk dat ik nog steeds dat gat heb wat in mijn hart geslagen is. Ik hield echt veel van haar en ik had veel voor haar over. En wat ik het raarste vind, is niks meer van haar weten.. de afstand.. (die ik er overigens zelf ook in houd, want wat heb ik eraan, niks: meer gemis) Maar het feit dat we het rond deze tijd vorig jaar feitelijk nog over trouwen hadden en gisteren vorig jaar samen een neuspiercing namen, als ik met haar liep, voelde ik me zweven.. maargoed dat is voorbij. Ik vind het bijna asociaal van mezelf dat ik geen vrienden met haar kan zijn. Is dat normaal na alles wat ze me heeft aangedaan? ik heb het gevoel dat ik haar in de steek laat... hoewel het andersom is. Ik geef mezelf echt tijd en ik leef weer voor MIJ. En ik leef weer, ik voel, geniet soms, terwijl de eerste tijd regelrechte hel was, echt waar, wat een pijn en dat gehuil door merg en been. En nu is er een rust.. bijna een leegte dus. Ik heb ook iemand ontmoet die ik heel bijzonder vind, als mens, niet perse als relatie want dat gaat veel te snel. Maar ook daardoor word ik herinnert aan wat ik met mijn ex had. De neiging contact op te nemen is ook bij mij even groots aanwezig, hoewel ik dan ook de eenheid en de verwantschap erbij wil. En die is er niet (meer) Het blijft zonde. Ik weet niet of zij mij ook mist............ ergens wil ik het weten. maar wat gebeurt is, is gebeurt, het is nu echt over. bah.. ze was mijn eerste echte liefde. Ooit, ooit komt er zoiets terug, stap voor stap. Maar ik geloof het nog niet, ik ben gekrenkt, onzeker, bang gekwetst te worden. Maargoed...... 's avonds ben ik ook moe en dan wil ik het liefste terug wat ik kende en wegkruipen onder de deken en zoals 'vroeger' samen een filmpje kijken (en dan stiekum naar haar kijken... pff ik hield van haar. Ik hou niet meer van haar, merk ik nu, het gevoel verdwijnt, ik neem afstand. En ik leer wel heel veel laatste tijd. Ik ga mezelf veel bter beschermen in het vervolg, niet door mijn hart af te sluiten! Maar door ten alle tijden naar mezelf te luisteren en mijn grenzen aan te geven, ondanks wat een ander daar van vindt. En: niet meer iemand met veel problemen......

Dag lieverd, het ga je goed. Ik lees dat je weer gaat zeilen! Ga je dan ook weer aan mij denken? wat was dat een mooie tijd he? Samen op het water... jij en ik en alles kon me gestolen worden, meeslepende liefde, waar jij was, daar reisde ik naar toe. Soms is mijn leven saai nu. Maar dat is hoe het is. Ik wentel me even in de 'saaiheid' en denk: meer heb ik niet nodig, ik ben er, ik adem.. en... ik ervaar en voel... dat is het. Dat is het. Dit keer doorleef ik alle momenten van eenzaamheid die ik al zoveel jaren ken, zonder weg te duiken in de armen van een ander. Maar door dingen aan te gaan. En soms voel ik me best wel stoer daarbij!