Voor mij is het afwachten hoe ze er verder mee om zal gaan, keert voor haar de liefde en het gevoel voor mij terug of blijkt toch dat er te veel gebeurd is en dat het helaas niet meer terug komt. Ze zei vlak voor de scheiding dat ze al anderhalf jaar geleden was begonnen om zich van mij los te maken, het proces was toen begonnen zoals ze zelf zegt. De laatste jaren van ons huwelijk heeft ze nog ontzettend gevochten voor het huwelijk zelfs gesmeekt of ik een keer de knop wilde omgooien. Ik was toen erg koppig en bleef alsmaar bij me mening, achteraf ben ik vreselijk dom geweest.

Jarenlang samen geweest lief en leed gedeeld en dan is daar plotseling de scheiding, je wordt letterlijk en figuurlijk gescheiden. Het voelt alsof de helft van je lichaam wordt afgerukt, wat een pijn wat een gevoel verschrikkelijk. Je voelt je niks meer waard er gaat van alles door je heen, paniek en dan vooral de eenzaamheid. Gevoel van dit ga ik echt niet redden, zit in een boze droom, HELP, maar niemand kan je redden je moet het helemaal alleen doen. De avonden en de nachten zijn een marteling je kan wel met je hoofd tegen de muur aanlopen.

Even in het kort hoe het mij nu verder gaat. Heb nu weer regelmatig kontakt met m'n ex, ze is zelfs al een paar keer bij me thuis geweest. Ben nog steeds aan het knokken voor haar, uit heel duidelijk m'n gevoelens voor d'r, van haar kant hoor ik nog niet of ze gevoelens voor me heeft. Of ze heeft ze wel en zegt ze het niet, of ze heeft ze nog steeds niet. We hebben afg. weekend sex gehad dat was voor mij een hele overwinning, je zou zeggen dat ze zich nu weer aan het geven is, maarja je hoort wel meer van sex met je ex.

Afgelopen vrijdag in het kort verteld hoe het mij was verlopen na de scheiding valt toch allemaal heel erg zwaar. Als je dit allemaal van te voren weet zou je er bijna niet aan beginnen, heb weer een paar verschrikkelijke dagen gehad bijna niet geslapen, werk gaat gewoon door, boodschappen doen koken en schoonmaken, ik wil natuurlijk niet een zielig vies mannetje worden. Bijna de stap genomen om hulp te zoeken of op z'n minst naar de huisarts voor slaappillen, maarja elke keer probeer je weer een stapje verder te komen en denkt dat je het ergste wel gehad hebt.

Ha mensen wil ff mijn verhaal kwijt en ben benieuwd naar de reakties. Ben na 30 jaar huwelijk sinds 3 weken gescheiden. Heb het met vlagen vreselijk moeilijk en wil haar het liefst heel snel terug maar voel me zo machteloos en heb totaal geen invloed op haar. Ze wil rust en tijd om het allemaal te verwerken wat er gebeurd is. Heb wel af en toe kontakt met haar maar ze heeft op dit ogenblik weinig of geen gevoel naar mij toe, zegt dat ze naar andere mensen ook geen gevoel kan opbrengen staat nergens open voor wel naar onze kinderen.