Spijt

afbeelding van Har

Ha mensen wil ff mijn verhaal kwijt en ben benieuwd naar de reakties. Ben na 30 jaar huwelijk sinds 3 weken gescheiden. Heb het met vlagen vreselijk moeilijk en wil haar het liefst heel snel terug maar voel me zo machteloos en heb totaal geen invloed op haar. Ze wil rust en tijd om het allemaal te verwerken wat er gebeurd is. Heb wel af en toe kontakt met haar maar ze heeft op dit ogenblik weinig of geen gevoel naar mij toe, zegt dat ze naar andere mensen ook geen gevoel kan opbrengen staat nergens open voor wel naar onze kinderen. De laatste 2 jaar ongeveer hebben we weinig liefde voorelkaar gehad was een beetje koel allemaal ieder zijn eigen mening wat vaak haaks op elkaar stond. Tja weet zeker dat er verschil is tussen mannen en vrouwen, vooral gevoel werkt anders. Mijn ex (raar woord nu) zat met dingen wat eerst uitgepraat moest worden dan kon ze zich weer helemaal geven, ik was van mening dat je niet elke keer ouwe koeien uit de sloot moest halen en er een keer een punt achter moest zetten, dat klote verschil ook. mijn ex heeft zielsveel van mijn gehouden en heeft tot het laatst toe gesmeekt om ons huwelijk te redden maar ik bleef met me botte kop bij me eigen mening. Ik heb de laatste weken met een andere vrouw een verhouding gehad, was heel oppervlakkig, geen sex of zo (daar was ik niet echt aan toe) wel zoenen enzo, was wel spannend. Me ex vermoedde wel iets maar ik ontkende dat er iets was. Heb het kort na de scheiding allemaal opgebiecht en bent gestopt met die verhouding. Op dit ogenblik heb ik vreselijk veel spijt wat ik me ex hebt aangedaan doet ook heel veel pijn. Nu hoop ik zo dat me ex nog ergens diep gevoelens voor me heeft en dat we weer bijelkaar komen maar kan alleen maar afwachten. Ben dus 1 keer in die 30 jaar de fout ingegaan en kan fataal zijn. Pfff, voel me vreselijk klote.

afbeelding van BlueEyes

fataal?

Dag Har,

Tjonge, da's een lange tijd 30 jaar! Ikzelf ben 21 jaar bij mijn vrouw geweest (waarvan 14 jaar getrouwd) en ben in 2003 gescheiden, ik kan je dus een beetje aanvoelen.

Uit je verhaal kan ik niet precies de oorzaak van jullie scheiding opmaken maar ik ga er niet vanuit dat de korte 'relatie' met je vriendin de aanleiding is geweest.

Wel lees ik dat jullie communicatie niet optimaal was. Bij mij was dat ook zo. Veel zaken werden niet eens meer besproken maar gingen op de automatische piloot. Ook heb ik gemerkt, net als jij, dat mannen en vrouwen absoluut anders communiceren. Na mijn huwelijk wilde ik daar meer van weten om niet weer dezelfde fout te maken, ik heb toen het boek van John Gray, mannen komen van Mars en vrouwen van Venus gelezen. Lijkt mij ook voor jou een goed begin.

Verder lees ik dat je nog hoopt dat e.e.a. goed gaat komen? Hebben jullie dat niet vooraf aan de scheiding doorgesproken?

Ik wens je sterkte en zou als ik jou was afstand nemen en je leven opnieuw gaan inrichten.

BlueEyes

afbeelding van Har

Fataal

Bedankt BlueEyes voor je reaktie. Eigenlijk voel ik me over zoveel dingen schuldig. Heb nooit goed aangevoeld wat er in het hoofd afspeelde bij me ex, heb daarvoor nooit echt moeite voor hoeven te doen er kwam van haar kant altijd zoveel inzet naar mij toe en het gezin altijd zorgzaam. Kon me op een of andere manier niet ontplooien naar haar toe, hoefde nooit echt te knokken voor haar, zij was heel zelfstandig heb me daarom waarschijnlijk verkeken in die zin dat ze me daarmee niet liet merken dat ze me nodig had. Emotioneel natuurlijk wel maar vroeg daar nooit zo om, heb niet echt kunnen inschatten wat mijn rol daarin moest zijn. We zijn met veel ruzie uitelkaar gegaan ben eigenlijk gevlucht met oogkleppen uit het huwelijk gestapt. Nu je een tijdje op jezelf bent aangewezen ga je dingen beseffen, heb voor het eerst voor mezelf moeten zorgen het voelde als een overlevingstocht. Je gaat jezelf leren kennen, zou nu wel weten hoe ik zou moeten handelen, was me eigenlijk nooit geleerd ook niet van huis uit. heb een sterk vermoeden dat daar de knelpunten lagen. Had niet echt een uitdaging in het huwelijk, had weinig inzet nodig ze was ook niet veeleisend. Denk dat dit eerder had moeten gebeuren dan had ik meer inzet getoond. Maar wat ik nu belangrijk vindt is dat ze me een laatste kans geeft die ik met beide handen aangrijpt zou alles zo veel beter doen zou een goede man voor d'r worden, Maarja kan nu weinig doen is erg frustrerend, heb de touwtjes niet meer in handen, afwachten en hopen maar........ ! Gr. Har