Jarenlang samen geweest lief en leed gedeeld en dan is daar plotseling de scheiding, je wordt letterlijk en figuurlijk gescheiden. Het voelt alsof de helft van je lichaam wordt afgerukt, wat een pijn wat een gevoel verschrikkelijk. Je voelt je niks meer waard er gaat van alles door je heen, paniek en dan vooral de eenzaamheid. Gevoel van dit ga ik echt niet redden, zit in een boze droom, HELP, maar niemand kan je redden je moet het helemaal alleen doen. De avonden en de nachten zijn een marteling je kan wel met je hoofd tegen de muur aanlopen. Tja, iets in je lichaam zegt je MOET door, iedereen zegt het tegen je maarja daar heb je op dat moment niks aan je zit er midden in. En dan, ja en dan, dat vreselijke gevoel van eenzaamheid, wetende dat er niemand is die om je geeft die van je houd die je steunt die je helpt die je troost. Okee je hebt familie en vrienden maar dat voelt toch heel anders. Het is echt een rouwproces, het enige wat je helpt is de tijd. En toch redt je het, je bent niet de enige die hier mee rondloopt, je komt er wel al wil je dit nu niet geloven, echt geloof me je komt er. Hou vol en je komt er sterk uit, je hebt jezelf leren kennen bent door een diep dal gegaan, op naar de goede tijden het komt er echt aan, succes ermee je bent het waard.

Groetjes Har.