Het zijn een bewogen paar weken geweest..

Gisteren mijn ex voor het eerst weer gezien sinds een maand. Samen wat gegeten en een goed gesprek gevoerd. Zij maakte me duidelijk dat ze niet begrijpt dat ik me gedragen heb zoals ik dat heb gedaan als ik zo gek op haar ben. Wel ben ik haar aan het loslaten, dat heeft ze immers zelf allang gedaan.

We gaan kijken of we vrienden kunnen zijn, rustig aan. Als dat niet lukt nemen we afscheid van elkaar. Want we weten allebei niet hoe we het zouden vinden als er een ander zal komen, en of het uberhaupt wel kan..

Mijn ex is zaterdag op vakantie gegaan, naar een jongen waar ze een tijdje geleden bevriend mee geraakt is, zogezegd om uit te rusten, Ze wilde zo min mogelijk contact. Toch kwam er contact, eerst van mij uit met een simpele logistieke vraag (ik had haar een brief gestuurd, ik vroeg of ze die ontvangen had). Ze had hem ontvangen en vond het een lieve brief. Ze zei, ik spreek je later, ok?

*POEF * .. what the hell have I been doing?

Om een lang verhaal kort te maken; ik begin me te beseffen dat ik heel goed mogelijk aan een borderline achtige stoornis lijd. Terugkijkend op de relatie, zie ik dat ik steeds degene ben geweest die situaties creeerde waardoor ik haar vertrouwen aantastte. Daardoor is ze zich steeds voorzichtiger gaan opstellen tegenover me. Zeker op het einde, ik was veranderd in een prikkelbare, boze eikel. Heb zeker vier keer gezegd dat ik niet verder wilde om me vervolgens weer aan haar vast te klampen.

Het is een heftige week geweest.

Er was steeds contact, dan wilde ze samen dingen doen, dan weer niet, dan zei ze dat ze eerlijk was over dingen, het volgende moment betrapte ik haar op tig leugens, dan wilde ze kijken hoe het zou lopen, het volgende moment ziet ze het niet zitten, dan wil ze dat ik haar een brief schrijf en afspreken, het volgende moment wil ze geen tijd vrijmaken en wil ze dat ik hem opstuur.

Gisteren kwam mijn ex naar mijn stad omdat ik haar een tijd terug een ring gegeven had die niet paste, die zouden we ruilen tegen een andere en ze mocht hem zelf uitzoeken. De avond ervoor hadden we nog een gesprek waar uiteindelijk kwam dat als het leuk tussen ons kan zijn en ik ben nog verliefd op haar dat ik weet dat het goed komt. Nu weet ik dat dat misschien iets is dat nu nog een gedachte mag zijn bij haar en dat het in de toekomst anders kan zijn, maar het deed me goed het te horen. Het maakt het makkelijker om voor nu afscheid te nemen. En wie weet wat er gebeurt in de toekomst.

Je relatie gaat uit, je ex heeft ineens heel veel afspraken met een persoon en wordt continue gesmst. Je vraagt er naar en krijgt te horen dat er niks speelt. Well, dat bootje zit ik nu ook nog eens in.

Mijn intuitie zegt dat ik er binnenkort toch wel achter kom. En dan zal ik echt door kunnen.

Vandaag was de dag dat we praten zouden. Ik heb valse hoop gekoesterd. Ze vertelde me dat ze niet meer verliefd op me is, dat wel kan zijn op het moment dat het fijn met me is maar dat die momenten schaars zijn de laatste tijd. Dat ze in principe open staat voor andere mannen.

Ze zegt dat ze deze zomer gaat gebruiken om te ontdekken wie ze is en wat ze wil, hoe ze kan leven zonder afhankelijk van anderen te zijn.

Dat ze wel graag onze band wil behouden en dat ze het ergens ook wel een fijn idee vindt dat we elkaar over een tijdje zien en kunnen kijken wat we dan van elkaar vinden.