Heftig! Ik herken veel uit je verhaal. Is hard om erachter te komen dat bepaalde dingen in je eigen hand lagen.. Ik kan geloof ik niet veel troost woorden uiten nu.. Je bent in ieder geval niet de enige. Sterkte!

Goed dat je zelf ziet wat er aan de hand was. Als je er hulp voor zoekt en dat aan haar laat zien, is misschien alles nog niet verloren. Ik schrijf dit omdat ik het omgekeerde meemaakte (mijn vriend deed zo). Als hij de hand in eigen boezem had gestoken en bereid was geweest er aan te werken, had ik wel verder met hem gewild. (nu moest ik het ook echt uitmaken).

Veel sterkte!

Ik hoor wat je zegt, maar sta er ook svp bij stil dat we na een ongewilde liefdesbreuk de neiging hebben om alle schuld bij onszelf te zoeken! Je hebt jezelf gelijk gebombardeerd tot bordeline patient en het is geheel jouw fout dat de relatie gestrand is door jouw tekortkomingen.

Hoe realistisch is dat???

Over het algemeen is het een wisselwerking in een relatie die bepaalde persoonlijkheidsstructuren stimuleert of af remt. Het kan ook zijn dat je diep van binnen het gevoel had dat jullie niet bij elkaar pasten en vandaar een wat destructief gedrag (helaas zie je dat na het beeindigen van een relatie bijna altijd anders door het gemis) en het kan ook gewoon een fase in je leven zijn.

Kijk uit met hokjes!!!

Ik ben ook zeker niet de gemakkelijkste. Overemotioneel, erg intensief, mis bepaalde bodems vanuit mijn jeugd. Maar ik heb ook ervaren dat de juiste persoon naast je hebben dit juist stabiliseert of zelf goede karaktereigenschappen worden. Met de verkeerde persoon naast me raakt alles uitvergroot.
Het is allemaal een wisselwerking!!!

Mijn advies: het is altijd goed om 'aan jezelf te werken' middels therapie en dergelijke, maar probeer vooral jezelf te accepteren en lief te hebben zoals je bent. Met al die tekortkomingen. En een beetje rust te genereren.
Je zult zien, uiteindelijk kom je iemand tegen die je neemt zoals je bent en die dingen die jij tekortkomingen noemt helemaal niet zo ziet!!!

Succes & sterkte!