Intro
Zo'n 7 maanden geleden kwam ik op dit forum terecht. Compleet verscheurd en uit balans.
Jullie hebben mee kunnen lezen wat er allemaal gebeurd is in de tussentijd. Verbroken relatie, burn-out, rebound, verdriet.

Het is uit. Ik vond het moeilijk, maar ik weet dat het beter is zo. Uiteindelijk heb ik gisteren de knoop doorgehakt.

Ik ga m'n maatje wel missen, hij heeft me weer laten stralen na een moeilijke periode!

Bang om weer alleen te zijn nu. Aan de andere kant heb ik allerlei plannetjes voor m'n toekomst. Heel dubbel: verdriet en opluchting.

Man, man, man. Ik word gek van mezelf. Even van me af schrijven.

Begin dit jaar ging mijn knipperlicht relatie toch wel onverwachts uit. Ik ben diep in de put geraakt. In juli ging het, met hulp, weer wat beter met me. Ik besloot toen op Tinder te gaan, waar ik een hele leuke jongen tegen kwam. Leuke klik, gedeelde interesses en een vonk die oversloeg. Sinds de eerste date waren we onafscheidelijk. Ik was zwaar verliefd en had enorme vlinders, vooral de eerste weken. Al had ik wel wat vertrouwens en onzekerheids issues, die ik ook bespreekbaar maakte.

Het afgelopen half jaar was een heuse strijd, eind januari kwam er een eind aan de relatie met mijn ex. Ik ben door een diep dal gegaan. Het was een strijd om hem los te laten, vooral omdat hij mij bleef opzoeken. Ik was zijn speelballetje, hij heeft van het begin af aan geweten dat ik "het" niet voor hem was. Het heeft me volledig uitgeput. Ik ben mezelf flink tegen gekomen. Echt een strijd.

Bijna 5 maanden na de breuk. Ik durf nog niet te hard te juichen. Maar het lijkt er op dat ik hem eindelijk losgelaten heb en dat ik verder kom in de verwerking! Ik kijk minder op LDVD, word niet meer wakker met de gedachte dat ik hem mis. Ik denk veel minder aan hem, voel me weer wat blijer, krijg elke dag een beetje meer energie. Ik zie langzaam weer een beetje toekomst voor mezelf.

Het blijft maar door gaan... Is het een never-ending story? Ben ik er zelf nou niet eens definitief klaar mee? Ik hoop dat vandaag dan echt de druppel was, is en blijft....

Er is een hoop gebeurd de afgelopen week....
Na een maand geen contact, ontving ik een bericht. De aanleiding hiervoor was omdat ik maandag met zijn moeder gesproken heb. Ik zag haar buiten bezig voor het huis en ben toen even gestopt. Ik had haar sinds de breuk niet meer gezien en toen ze me kort na de breuk belde om medeleven te tonen en te bedanken voor de steun, had ik beloofd nog een keer langs te gaan. Ik was het nog niet van plan, maar doordat ik haar buiten zag ben ik toch even een praatje gaan maken. Zo had ik ook weer het gevoel dat ik het een stukje af kon sluiten.