Bijna 5 maanden na de breuk. Ik durf nog niet te hard te juichen. Maar het lijkt er op dat ik hem eindelijk losgelaten heb en dat ik verder kom in de verwerking! Ik kijk minder op LDVD, word niet meer wakker met de gedachte dat ik hem mis. Ik denk veel minder aan hem, voel me weer wat blijer, krijg elke dag een beetje meer energie. Ik zie langzaam weer een beetje toekomst voor mezelf.

De laatste maanden heb ik ervaren als een pijnlijke tijd en een diep dal. Nu ik me sinds de afgelopen week weer wat beter voel, besef ik pas hoe verschrikkelijk ik mij heb gevoeld.

Ondanks dat ik hier schreef over mijn verdriet en er heel af en toe eens met iemand over praatte, heb ik te weinig écht stil gestaan bij mijn eigen gevoel. Eigenlijk al vanaf het begin van deze relatie stond ikzelf op de tweede plaats, en hij op de eerste plaats. Ik heb me altijd volledig op mijn werk gestort en was volop in de weer voor mijn zieke moeder. In combinatie met mijn opgekropte verdriet heeft dit geleid tot een (bijna) burn-out. Ik was op. Ik ben veelvoudig over mijn grenzen heen gegaan.

Ik heb me nog nooit zo slecht gevoeld als de afgelopen 2 maanden. Elke dag wakker worden en naar bed gaan met dat ongelukkige gevoel en vele bijbehorende lichamelijke klachten en slapeloosheid. Geen energie, om een voorbeeld te noemen: na een bezoekje aan de supermarkt een uur op de bank moeten liggen om bij te komen van alle prikkels. Alleen na twee wijntjes kon ik weer ontspannen. (geen zorgen, ik ben me hier erg van bewust en drink niet dagelijks en teveel)

Eigenlijk heb ik de afgelopen 3 jaar mijn eigen gevoelens teveel genegeerd, over mijn grenzen heen gegaan. Zowel in mijn relatie als op mijn werk. En dat is niet goed.

Nu mijn hartje een stukje geheeld is en LDVD bijzaak lijkt te worden, is er bij mezelf een hoop werk aan de winkel. Binnenkort ga ik met iemand praten die mij hier wellicht hulp bij kan bieden. Ik moet leren om mezelf op de eerste plaats te zetten en meer stil te staan bij mijn eigen gevoel. Ik heb er zin in!

Toch blijft hij mij nog opzoeken (om de paar weken probeert hij te bellen of smsen), terwijl hij weet dat ik er aan onderdoor gegaan ben en dat ik geen contact wens. Hij wil dan afspreken voor zijn behoeften. Wat een egoïst eigenlijk hè? Inmiddels ga ik hier niet meer op in, of kap ik het volledig af.

LDVD verwerken begint bij loslaten.... Als je er niet uit komt, zoek alsjeblieft hulp. En laat het niet te ver komen!
Bewaak je grenzen en luister naar jezelf. Doe wat goed is voor jou.

Toch blijft hij mij nog opzoeken (om de paar weken probeert hij te bellen of smsen), terwijl hij weet dat ik er aan onderdoor gegaan ben en dat ik geen contact wens. Hij wil dan afspreken voor zijn behoeften. Wat een egoïst eigenlijk hè? Inmiddels ga ik hier niet meer op in, of kap ik het volledig af.