Vandaag een week verder, al lijkt het veel langer geleden.

Overdag lukt het me vrij goed om staande te houden, ik heb mijn kids om voor te zorgen, genoeg afleiding in mijn werk en mensen om me heen die me steunen. Overdag weet ik ook dat de keuze die we hebben gemaakt goed is, en en ik blij met elk stapje wat ik maak op weg naar een nieuwe toekomst zonder hem.

En vandaag toch al weer dag 5, als je maar genoeg wakker blijft hé. Na een redelijk weekend volop strijdlust maar ook met momenten waar ik gek werd van mezelf is het nu dag 5.

Ik zit al een tijdje te lezen, gewoon om mijn gedachten op een rij te zetten.

Na te denk en over mijn rol in het geheel, en niet alleen van afgelopen donderdag want dat was de druppel die de emmer over deed lopen,maar meer naar de laatste tijd in zijn geheel.

Het is beter zo, mijn verstand weet dit maar mijn hart doet daar nog niet aan mee.