En vandaag toch al weer dag 5, als je maar genoeg wakker blijft hé. Na een redelijk weekend volop strijdlust maar ook met momenten waar ik gek werd van mezelf is het nu dag 5.
Gisteren dag 4 een berichtje dat hij morgen zijn spullen komt halen en die van mij komt brengen, als het uitkomt tenminste, een berichtje terug gestuurd dat er morgen iemand thuis is dus dat het niet uitkomt. Mijn hart klopt dan in m"n keel en normaal ademen lukt bijna niet meer. Daarna even kort met elkaar gebeld wanneer dan wel, maar roosters zijn nog niet bekend dus zeg ik, ik laat ik het nog wel weten. We vragen aan elkaar hoe het gaat en bijna het eerste wat hij zegt is dat hij ondanks het verdriet en pijn nog steeds achter de beslissing staat. Op zijn vraag hoe het mij gaat kan ik dat alleen beamen, mijn verstand vindt dit ook nl. het beste al zegt mijn hart vaak wat anders.
Ik heb veel nagedacht afgelopen dagen en zie absoluut mijn fouten in, dit ook gezegd tegen hem. Dat ik blij ben dat ik mezelf en mijn daadkracht langzaam terug win, dat ik hem de afgelopen tijd een regierol heb gegeven in mijn leven waar ik zelf nietblij van werd.
Ook hij heeft nagedacht zegt hij, maar ik hoor zin verhaal en denk je blijft hangen in dezelfde zaken, je neemt geen verantwoordig voor jouw rol.
Na een kwartier ging hij zijn kinderen naar huis brengen en hij vraagt me of hij daarna nog zal bellen, ook al moet hij een afsprak afzeggen voor die avond, Ik heb hem gezegd dat ik niets van hem vraag en dat hij wat mij betreft niet hoeft te bellen. Ik heb geen verwachtingen daaromtrent We sluiten af met laat maar weten wanneer ik alles op kan halen schat! Ik zeg schat> ja macht der gewoonte.
De rest van de avond redelijk met mijn gevoel in de knoop. Gelukkig even heerlijk kunnen bellen met mijn buddy van ldvd.
Ik ben trots op mezelf dat ik niet een eerste berichtje heb gestuurd, maar oh wat baal ik van alle gevoelens die door me heen gaan als ik iets ontvang. En wanneer hij zegt dat hij blij is met de beslissing dan draait mijn maag overuren met rondjes!!!
Gek wordt ik hiervan!!
@Gigi
Ik zit nu op dag 10, scheelt wel veel hoor, het enige advies wat ik je kan geven,is zo snel mogelijk afstand nemen. Eerst kom jij en dan kom jij en hij ? Hij komt pas heel erg achteraan! Kies voor jezelf en van daaruit moet je rustig bekijken wat jij wil. Maar je moet proberen het allemaal los te laten. Ik zie op dit forum heel veel mensen, die alleen maar bezig zijn met wat de partner doet, hoe die reageert, wat voor verwachtingen er zijn etc. etc.
Ik denk dat dat allemaal verspilde energie is, die je beter in jezelf kan stoppen! Zet hem op, wees aardig voor jezelf, neem indien nodig een Valeriaantje ( helpt mij enorm.)
Het komt allemaal uiteindelijk met jou weer goed!
Succes vandaag! Het is lekker weer, ga bewegen, goed voor je geest!
@Daccar
Dus over 5 dagen wordt ik minder gek van mezelf? Dat is goed om te horen voor zo'n ongeduldig typje.
Maar ik ben blij met de afstand die er is, ik ga hem niet opzoeken of mailen etc., ik reageer tot nu (gaat nog over spullen) maar als dat achter de rug is dan is dat reageren ook over. (ik hoop de gesprekken in mijn hoofd dan ook)
Het is wat je zegt eerst kom ik samen met de kids en dat gaat nog wel een tijdje door, zie ook geen toekomst meer met hem, maar daardoor doet het verlies niet minder pijn.
Ik heb net vrij genomen en ga inderdaad lekker naar buiten, zon op m'n toet, lekker muziekje op de achtergrond en dan mag ik weer trots zijn op mezelf vanavond.
Ik ben de baas over mijn eigen keuzes!
En het komt niet alleen met mij goed Daccar maar ook met jou.