Sterkte meid!

dikke knuf
x

je joh wat een verhaal ! toch moet mij iets van het hart, jullie houden van elkaar. de kinderen klikken ook met elkaar. er is alleen tussen jullie zelf en de kinderen af en toe ruzie. jouw partner kon niet goed met zijn eigen boosheid omgaan, kan geen sorry zeggen tegen hen...stiefouder spelen en kinderen dat is bijna het moeilijkste wat er is ! ook voor de kinderen ,deze zitten meestal in een loyaliteitscrisis tussen ouders.willen graag de aandacht maar strijden ook voor iets dat vaak onmogelijk is, het herstel van de relatie tussen hun beiden biologische ouders. dat nu leidt tot onbegrip bij de ouders, machteloosheid bij de kinderen en dat weer tot boosheid.
hoeft niet bij jou zo te zijn natuurlijk maar is wel vaak zo.
waarom neem je dan de stap om uit elkaar te gaan, waarom niet een tussenoplossing ? waarom niet een latrelatie met hem onderhouden , buiten het oog van de kinderen ? in die periode kan hij gaan werken aan zichzelf. want dat die man een probleem heeft dat is duidelijk ! hij kan niet overweg met zijn eigen gevoel lijkt het wel. hij kan geen innerlijke rust vinden, weet niet te praten over dingen dat soort zaken. als hij bereid is daar wat aan te doen, dan kan het heel anders gaan dan wat er nu gebeurd.
op basis van wat jij schrijft ben ik er van overtuigd dat er vele kansen zijn, alleen er zijn wel 2 mensen nodig die dat moeten willen.
wat je ook doet, houdt van je kinderen en begeleid hen goed met de stappen die je neemt. ook voor hen zal het weer heel verwarrend zijn om deze scheiding te verwerken. probeer ook dat zij de andere kinderen blijven zien als het enigszins mogelijk is. hangt van de leeftijd van de kinderen af of zij er behoefte aan hebben en/of dat zelf kunnen beslissen of niet
hoe dan ook , heel veel sterkte en vooral veel rust, kalmte en gezondheid !
vr groet
bjm

ik zit ook ongeveer in dezelfde situatie,wij zijn ook uit elkaar gegaan omdat ze "rust" wou,want als de kinderen van ons beide er waren,dan waren we met 6,dat vond zij te druk.
wij hebben dus ook besloten om een lat-relatie te hebben,wij zien elkaar ook nog graag.Als ik er ben dat gooit ze met hartelust met koosnaampjes en anderzijds wil ze rust.begrijpen wie begrijpen kan vindt ik.Heb het er ook moeilijk mee als ze ergens alleen naartoe gaat,omdat ik haar nog graag zie en haar niet wil verliezen.Ook versta ik wel dat ik haar niet kan verplichten om thuis te blijven,want dat zou tegenovergesteld werken.Ik hoop echt dat het vroeg of laat toch nog tot een "echte" relatie uitdraait

mvg nekes

Wat een gedoe hé... Dat je het toch zo goed hebt samen, elkaar graag ziet, en toch niet verder kunt met elkaar...
Ik ken het gevoel volledig! Maar ik ben nog niet zover als jij... Hopelijk komt het wel een dag.
Maar (volledig) loslaten lukt me nog niet ect... Ik lees ook in je laatste blog dat je het goed met je gaat, en daar ben ik heel blij voor... Echt waar... Ik gun het je van harte...
En, ik weet het zeker, er zal een dag komen dat ook ik er sta...

Prettig weekend